Katten in tijden van telewerk

Ik las laatst in de krant dat er katten zijn die kampen met stress, die treuren om verloren vrijheid en moeite hebben met de lockdown.  Want weet u, het is helemaal niet de bedoeling dat wij mensen altijd thuis zijn. Wij praten te veel. We lopen te veel heen en weer. En we typen te veel op toetsenborden. Daar worden katten erg depressief van. Doorsnee katten dan.

Onze Abel daarentegen wordt niet gekweld door angstaanvallen. Ten bewijze refereer ik even naar de willekeurige momentopname hiernaast. Zoals u merkt, bestaat Abels leven nog steeds grotendeels uit luilakkerij. Hij heeft het lanterfanten de voorbije maanden zelfs tot kunstvorm verheven  (let op de elegante pose der staart en de subtiele nonchalant bestudeerde driehoek der poten!). Een performance om u tegen te zeggen én eentje die hij uren volhoudt. 

Helaas betekent dit meteen dat hij, zoals vele kunstenaars, ook heel wat eisen heeft. Abel rekent er bijvoorbeeld op dat er altijd personeel is om hem te bewonderen en te aaien. Bovendien wordt van ons verwacht dat we  luidkeels "bravo!" roepen als hij eet.  Ook wenst hij tegenwoordig vooral door de voordeur binnen te worden gelaten. Dat geeft zoveel meer standing dan de achterdeur, snapt u. 

Kortom, er is in deze lockdown-dagen duidelijk een ster in huis. Abel heeft zich nog nooit zo goed gevoeld. Wij vragen ons alleen af of hij straks, over een tijdje, geen stress krijgt van een leeg huis....