Ode aan het kijken


Vandaag ging tante op expeditie! Bovenstaande foto is daarvan alvast een sprekend resultaat. Haar missie? Op de route trein-werk zoveel mogelijk rondjes ontdekken, cirkels, bolletjes, dots voor wie wil. Ze had nog maar juist het station verlaten of ze spotte al een hele resem gaatjes, die ze nooit eerder had opgemerkt:


Waarom doet tante dit, kunt u zich afvragen. Zijn de sombere regenbuien haar teveel geworden en naar de kop gestegen? Néé! Ze doet dit voornamelijk om de automatische piloot in haar hoofd uit te zetten. Die maakt van de dagelijkse route immers één pot nat. (ook figuurlijk dus). Want eens de weg gevonden, denkt het brein: hè even rust, ik hoef niet op te letten. En dus wordt er heel wat boeiends weggefilterd. Zoals dit:


Want ja, als je eenmaal weer actief gaat kijken, met een doel, dan zie je zoveel meer. Verbazend gewoonweg. Tante legt zich vaak een dergelijke missie op, vandaag was het een vorm, morgen let ze op klaprozen of op kleur (geel bijvoorbeeld is een ideale starter: als je goed oplet zie je het over al de stad is niet grijs):



Goed kijken, zo leerde tante, is het begin van alle creativiteit. Je oordeel uitstellen en je eigen omgeving met andere ogen bekijken, daar draait het om. En dat is dan ook precies de reden waarom tante zo graag kunst bekijkt, afstemt op zomergasten of een boek ter hand neemt. Even een andere blik op wat je anders niet opvalt: heel verfrissend en leerrijk.


Het is dan ook absoluut niet verwonderlijk dat tante de voorbije week dit boekje onweerstaanbaar vond. De titel alleen al “Ode aan het kijken". De eerlijkheid gebiedt ons te vermelden dat er nog twee redenen waren die dit boekwerk onweerstaanbaar maakten:

  • Een: den Alain! Laten we eerlijk zijn, hij kan echt niets verkeerd doen bij tante. Zij is zware fan. In Vlaanderen plegen we dan te zeggen: “Hij ligt in een hoge schuif”. De allerhoogste dus en wat ons betreft de ideale zomergast.
  • Ten tweede: de typografie. Tante houdt wel van ouderwetse, stevige lijnen. Zwart-wit-rood, meer hoeft dat soms echt niet te zijn. En, geef nu toe: de vormgeving van dit boekwerkje is nu eenmaal bijzonder geslaagd. Eenvoudige klasse: daar tekenen we voor!

En, loste deze impulsaankoop alle hooggespannen verwachtingen daadwerkelijk in? Ja, en nee.

Om met de nee te beginnen: tante had het allemaal al eens ergens gelezen. Dit is immers geen nieuw werk maar een soort bloemlezing. Je kunt dat een feest van herkenning noemen, maar als je iets nieuws verwacht, zwaai je toch net iets minder hevig met het feestvlaggetje.(en dwarrelt er geen confetti)

Maar, toch, zijn teksten zijn nu eenmaal van grote klasse. Lichtvoetig, maar met diepgang. Inspirerend hoe hij linken legt tussen filosofie, kunst, literatuur en het dagelijks leven van gewone stervelingen. Zijn beschrijving van de luchthaven of een wandelingetje in de dierentuin zijn bijvoorbeeld echte eye-openers. Bovendien geeft hij aan waarom saaie plekken zo interessant kunnen zijn. En tante hield ook erg veel van het stukje “over schrijven", dat eigenlijk over lezen gaat en prachtig verwoord hoe je door te lezen over andere levens beter naar je eigen leven kijkt!

Kortom: een ideaal bundeltje om kennis te maken met het werk van Alain de Botton. En lees dan vooral verder. “Hoe Proust je leven kan veranderen”, bijvoorbeeld, of “Religie voor atheïsten”. En voor wie op vakantie vertrekt “De kunst van het reizen” is een echte aanrader (ook voor de thuisblijvers trouwens).

En na dit hele betoog rest er nog één vraag: waar gaat u morgen eens extra op letten?

Reacties

  1. Steeds als ik aan je bericht begin denk ik: waar zal dit nou weer heen gaan? Om toch altijd weer op een verrassende manier bij een leuke boekbespreking uit te komen!
    Ook nog te noemen van deze schrijver: De troost van de filosofie (vooral voor de thuisblijvers die nu in de regen zitten)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is inderdaad mijn doel! Maar het is soms wel even heel diep denken wat een goede "aanloop" kan zijn. Vandaag de stoep fotograferen in Brussel (in de regen) kon in elk geval op veel belangstelling (en onbegrip)van de passanten rekenen!

      Verwijderen
  2. Sinds Alain de Botton hier in Groningen een lezing gaf en ik zijn boek over Proust las, ben ook ik een fan. De kunst van het reizen ligt al klaar, maar ook dit werkje lijkt me wel wat. Wat is de oorspronkelijke Engelse titel, als ik vragen mag? (want ik lees Engelstalige boeken liever niet in vertaling)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Anna! De editie geeft geen oorspronkelijke titel weer (foutje?) Maar ik zag op Goodreads dat er een boek " on seeing and noticing" bestaat en dat zou wel eens hetzelfde kunnen zijn! Wauw, den Alain persoonlijk ontmoet! Ik wil ooit nog eens naar London voor the School of Life, lijkt me ook heel inspirerend.

      Verwijderen
  3. Wat leuk! Dit doet me helemaal aan mijn opleiding edelsmeden denken. Mijn leraar hamerde er steeds op dat kijken heel belangrijk is, inspiratie kan je overal tegenkomen. We moesten onze inspiratie dan verzamelen in een schriftje. Misschien moet ik terug een schriftje in mijn tas stoppen. You took me down memory-lane. ;) Thanks!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Agi! Zeker doen zo`n schriftje«: heb ik ook! Ogen en oren open en dan kan je veel ontdekkingen doen.

      Verwijderen
  4. Ik heb nog nooit iets gelezen van Alain de Botton, maar daar moet ik blijkbaar dringend eens verandering in brengen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, zeker doen! ook voor kunsthistorici is daar veel inspiratie te vinden want "den Alain" maakt vaak uitstapjes naar de wereld van de schilderkunst en de architectuur!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts