Analoge avonden

Toen theetante nog maar een klein theekopje was (we spreken over de eighties, mensen) was het in progressieve kringen bon ton om geen televisie te hebben. Kwestie van die "kijkfles van de duivel" niet in huis te halen. En zo de onschuldige schaapjes van kindertjes niet te bezoedelen.

Een ferm signaal! Een halt aan pulp en sensatie! Op naar meerwaarde!

Minder radicale types, kozen voor het "selectief kijken" en stemden dus bewust op het medium af. Op zich geen overbodige luxe, want met de opkomst van de afstandbediening was ondertussen het "zappen" ontstaan, een generatie-overstijgende actvititeit die hele huishoudens na 19 uur deed stilvallen. Wat werd het stil op straat!

Maar na het zappen kwam het surfen...

Wat wil theetante vandaag gewoon even vaststellen?
Er is heden ten dage niemand, hoe progressief ook, die beweert: ik heb bewust geen internet! Dit zou immers sociale en ook gewone harakiri zijn! Dus, terwijl we zo op onze hoede waren voor de druppelende kraan van de TV laten we de Tsunami aan afleiding via internet protestloos over ons heenkomen.

Het is maar dat u het weet!

Maar op een dag, kreeg theetante bij een kop Earl Grey plots een inval. Ze dacht (pas op, het wordt diepzinnig) "Het is niet omdat al die informatie er is, dat ik het ook allemaal wil weten!" Of toch niet voortdurend. Zelfs niet om de tien minuten (ja, tante was een fervente mail- en facebookchecker).

En dus besloot ze tot het "selectief recreatief internetten". In mensentaal betekent dat zo ongeveer dat tante nu vindt dat ze niet elke avond op internet moet rondhangen als informatiejunky. Een keerpunt in haar leven!

Tante last nu een paar keer per week een "analoge avond" in. Zo eentje waarop ze alleen maar leest. Of tekent. Of iets tuttigs doet met textiel. Een avond ook waarvan ze vaak achteraf zegt: "Dat was nu eens heerlijk rustig!".

En op de andere avonden, als ze wel mag rondzwalpen op de internetzee? Dan is er des te meer te lezen! En dat doet ze dan ook met des te meer overgave!