Camino: lichtvoetig met dat tikje meer!



O, wat een weertje! De vakantie komt u echt dichterbij. En dus leek het me tijd voor de meer ontspannende literatuur. Geen vlammende feministische betogen deze keer, geen diepgravend historisch onderzoek of filosofisch gemijmer. Ik was helemaal klaar voor het betere feel-good werk. Als dat ook voor u zo is, dan heb ik hier een gouden tip!

Camino: wandelen, liefde en meer

Sla dit boek open en u bevindt zich meteen op een van de fijnste plekken op aarde: Cluny. Ik was er twee jaar geleden en vond het geweldig. Kleine straatjes met middeleeuwse huizen, indrukwekkende ruïnes van wat ooit de grootste abdij op aarde was, fonkelende glazen wijn en heel veel gezellige winkeltjes. Vlij u neder op een terras en kijk even mee naar de passanten.

Net even verderop komt een Amerikaanse toeriste aan. Ze is een beetje ouder en staat voor een antiekwinkel. Daar valt haar oog op een ketting met een Jacobsschepje. Ze twijfelt, ze loopt eventjes weg en keert dan weer terug. En uiteindelijk loopt de met het kleinood naar buiten.

Beste mensen, deze impulsaankoop is het begin van een avontuur dat Zoë te voet naar Santiago de Compostella zal brengen. Onderweg ontmoet ze wonderlijke mensen, raakt ze ontroerd door kleine kerkjes, en rekent ze af met heel wat demonen uit haar verleden. En, ja, natuurlijk, ze leert er ook Martin kennen, een nogal norse Brit die uiteindelijk een grote liefde blijkt. (Violen, maneschijn, trompetgeschal!)

Meer dan een romannetje?

Ik geef het toe: dit is niet meteen literatuur die je hersenpan overmatig overhoop gooit. En toch vond ik het intelligent gedaan. Tussen de liefdesperikelen en de sympathieke personages door krijg je immers meer dan een vleugje cultuur mee. De achtergrond van de pelgrimstocht, de belangrijkste knooppunten en de kunstgeschiedenis zijn op een fijne, niet opdringerige manier met het verhaal verbonden. Heel leuk dus om te lezen!

Sint Jacobus en ik

U wist al dat ik Jacqueline heet, maar laat ik het even bekennen: officieel heet ik Jacoba. En dat met reden. Mijn ouders bezochten immers Santiago de Compostella en bij thuiskomst bleek dat er een kleine verstekeling was meegereisd. Dat was dus ondergetekende. Daarom dus kreeg ik elk jaar een chocolade Sint Jacobsschep op mijn verjaardagstaart. En misschien is het ook wel de verklaring waarom ik zo graag wandel. Hoe dan ook: ooit maak ik die tocht, en na het lezen van dit boek heb ik daar meer dan ooit zin in!

PS Bijkomende leestips uit het theetante-archief!

Reacties

  1. Hm, dan moet ik deze toch maar gaan lezen, ik was juist op zoek naar een wat lichter boek :)
    Verder vond ik het boek van Hapé Kerkeling over zijn wandeltocht naar Santiago de Compostela ook erg goed.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat boek van Kerkeling ga ik meteen opzoeken! Dank voor de tip (en voor de kritische lectuur, zie Twitter...)

      Verwijderen
  2. Wat een leuk verhaal, Jaqueline. En dat je nog steeds elk jaar een Sint Jacobsschelp krijgt is toch wel een grandioze traditie.
    Ik heb ook tweemaal de Camino gaat Santiago de Compostela gelopen. Geweldige ervaringen en ik zou zo weer gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Al twee keer! En ik blijf het maar uitstellen. Ik moet toch echt eens plannen gaan smeden om eraan te beginnen.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts