De leesclub leest: Siddhartha van Herman Hesse

In een sombere wereld is een beetje flower power nooit weg. Daarom lazen wij Siddhartha, zo ongeveer de bijbel van de hippiegeneratie. Of dit werk de actualiteitstoets doorstond? Moeiteloos! Want ook voor zoekende zielen van vandaag biedt dit verhaal een bron van inspiratie.

Siddhartha is immers zelf een rusteloze ziel, die zich afvraagt hoe hij zijn leven zin en balans kan geven. Zijn weg leidt langs ascetische bedelaars, inspirerende denkers, de liefde en de materiële welvaart. Rust vindt hij uiteindelijk bij de rivier. En bij de veerman, een geweldig personage dat de kunst verstaat om echt te luisteren, zonder oordeel, wens of sturing. Je niet verzetten tegen de stroom van gebeurtenissen en openstaan voor wat gebeurt: daar draait het om.

De leesclub was het eens: dit is een bijzonder boek, vol prachtige citaten die het verdienen herlezen te worden. Het verhaal van vallen en opstaan sprak ons bijzonder aan. Siddhartha is geen supermens die een foutloos parcours aflegt, maar iemand die zoekt, faalt en weer verder gaat. Hij ontdekt dat wijsheid geen kennis is, maar eerder een levenshouding, en dat was voor ons echt iets om verder over na te denken.We waren ook onder de indruk van zijn stellig verzet tegen een "leer". Wijsheid kan je niet doorgeven, maar moet ieder zelf weer ontdekken, is het motto. 

Wellicht klinkt dit allemaal wat zweverig, maar dat komt dan omdat ik het niet zo goed kan verwoorden als Hesse. Laat ik dus eindigen met een zin van hem:

"Zoeken betekent een doel hebben. Maar vinden wil zeggen: vrij zijn, openstaan, 

geen doel hebben"

PS. Deze editie heeft een voorwoord van Paulo Coelho, dat ook de moeite waard is om te lezen. Hij vertelt hoe dit boek hem levenskracht gaf toen hij als jongeman in de psychiatrie was opgenomen. Moedig en mooi!