Kate Summerscale, Het opzienbarende verhaal van Robert Coombes

Zijn kinderen in se slecht, en moeten zij worden opgevoed tot het goede? Of, zijn het nobele, onschuldige wilden, die juist door de omgeving worden verpest? Voer voor menig ideologische discussie, maar ook inzet van een rechtszaak. Want, hoe viel te verklaren dat de dertienjarige Robert Coombes zijn moeder vermoordde, en met ijzige precisie dit geheim tien dagen lang verborgen hield?

Het proces tegen Robert Coombes was één van de meest mediagenieke rechtbankdrama's uit de negentiende eeuw. De krantenlezers smulden ervan! Was Robert toerekeningsvatbaar? Kende hij wel het verschil tussen goed en kwaad? En wat was de invloed van de penny dreathfulls, de gewelddadige jongensboeken die hij las? In grote getale kwam het publiek opdagen om deze vragen beantwoord te zien.

Kate Summerscale ontrafelt het verleden op een bijna klinische wijze. Ze citeert uit de bronnen, en plaatst de feiten in een historisch verantwoorde context. Haar taal is droog en zakelijk, soms te. Ik miste wel een analyse, of een hedendaagse blik op het gebeuren. Maar de parallellen dringen zich hoe dan ook op en doen de lezer meer dan eens grijnzen van verbazing.

Kate volgde ook Roberts spoor nadat het vonnis was geveld en de kranten zich op nieuwe sensaties stortten. Hoe ging het verder met de jongen? Maakte hij nog iets van zijn leven? En zo ontdekte ze een verhaal dat bijna te mooi is om waar te zijn. Hoedje af dus voor Robert en voor de magistrale zoektocht van Summerscale.

(PS: en dan te weten dat ik dit boek bijna niet had gekocht, wegens een in mijn ogen veel te lelijke kaft. En ik word natuurlijk wel in het openbaar met boeken gespot! De echtgenoot vond dit argument dermate belachelijk, dat ik alle ijdelheid liet varen en dus met veel genoegen dit boek heb gelezen!)