Prinsheerlijk

Chèrs lecteurs et lectrices, theetante is sip! Enigszins depri en melancholiek op het aanstellerige af. Want ze heeft zo’n heimwee! Naar de Franse zon, en naar het Chateau waar ze de voorbije week zo in de watten werd gelegd. (vandaag al een hele berg strijkwerk achter de rug, wat een contrast, kijk daar biggelt een traan…)

Maar uiteindelijk is dit tranendal natuurlijk ook een prima teken. Want, wat was het een heerlijke vakantie! Wat werd tante verwend! Vers eitje bij het ontbijt, de geur van bloeiende rozen, frisse glaasjes rosé en heel veel gezelligheid. Bovendien vele kleine Romaanse kerkjes in de omgeving , schitterende tuinen binnen handbereik en stemmige abdijen om de hoek! Ja, tante kon haar historisch hartje weer helemaal laven aan zoveel schoonheid.

Daar komt nog bij: zichzelf entertainende kinderen in het zwembad! En een schare fijne gasten aan lange table d’hotes, waar het ’s avonds heerlijk keuvelen was. Om dan, bij het laatste kopje thee, naar de vallende sterren kijken. (en te wensen dat deze vakantie zo lang mogelijk zou duren!)

Kortom het betere werk. En als we niet al reserveerden voor volgende zomer, dan gaven we dit adresje zeker niet door!

Leven in een zomers landhuis, vol licht en gezelligheid, tante kon er iets té goed aan wennen. Vandaar dus dat de terugkeer naar de eigen woonstede toch weer even slikken was (ondanks de blijheid van de poezen, die niet rancuneus waren). Maar gelukkig hebben we nog mooie boeken over landhuizen, en dat maakt heel veel goed!

En dus verhuisden we mentaal van een Frans Chateau naar een Brits landhuis. Waar in het begin van de twintigste eeuw een licht pedante dichter neerstrijkt en nagenoeg alle leden van het gezin weet te bekoren. Een beetje Brideshead revisted af en toe, maar beslist stemmig. Wie tuk is op Good Old England: het eerste deel is om te smullen!

In deel twee springen we tien jaar vooruit. Cecil is ondertussen overleden in de Eerste Wereldoorlog en uitgegroeid tot een soort nationaal symbool. Velen willen hem voor hun karretje spannen en de eerste biograaf gaat aan de slag om diens biografie neer te pennen. Niet gespeend van enige idealisering wil hij van de nabestaanden vooral horen wat hij zelf al in gedachten had.

Enkele decennia later raakt de jonge Paul verzeild op het landhuis van Valance. Hij ontmoet er enkele familieleden van de illustere dichter en raakt zo steeds meer in de ban van deze figuur. De waarheid achterhalen, dat wil hij. Gewapend met een casetterecorder gaat hij op bezoek bij de hoofdrolspelers uit de eerste hoofdstukken en ondervraagt hen opnieuw. Volgens een wetenschappelijke methode, zo lijkt het, maar gaat hij wel zo objectief te werk?

In het laatste deel, dat weer enkele decennia verder springt, blijkt dat niet iedereen zo blij is met Pauls nieuwe interpretaties van het leven van Cecil. Heeft de biograaf toch niet vooral zijn eigen draai aan het verhaal gegeven? En de personages naar zijn eigen hand gezet om een bestseller te produceren? Nieuwe bronnen en zienswijzen duiken op en vergroten het mysterie.

Het boek toont mooi aan hoe lang een leven na de dood nog kan nagloeien. Hoe steeds nieuwe generaties het verleden anders interpreteren. En hoe de waarheid ongrijpbaar blijft. Omdat Cecil nooit zelf aan het woord komt hebben we uiteindelijk het raden naar zijn beweegredenen. Kan je ooit iemand doorgronden, zoveel jaren na dato?

Daarnaast schetst dit boek de geschiedenis van de herenliefde, van een haast ondenkbaar taboe in het begin van de twintigste eeuw, tot de eerste homohuwelijken. Een grote evolutie, want we komen van ver.

Kortom: een boek met vele lagen waarvan de titel vooral blijft intrigeren. Want op wie slaat die nu precies?

Ondanks een paar losse eindjes, is dit boek een aanrader. Voor wie houdt van Britse klasse en een vleugje nostalgie: gewoon lezen dit boek! Al dan niet in de tuin van een Frans chateau!