Het (bijzonder verrassende) revolverschot - Virginie Loveling

Als een boek "het revolverschot" heet, en er wordt op pagina drie een revolver cadeau gedaan, dan weet je als lezer één ding heel zeker: dit onding zal afgaan. En toch, beste mensen, toch kwam het schot voor mij totaal onverwacht. Ik dacht immers dat de knal pas helemaal op het einde zou komen, maar nee hoor, ergens op tweederde van het verhaal was het zover. En ik had het niet zien aankomen.

Een kroniek van een aangekondigde dood was dit dus niet, wel een bijzonder mooi en tragisch verhaal over twee zussen in een klein Vlaams stadje anno 1911. Ze zijn de dochters van de notaris en na de dood van hun vader voelt het grote huis leeg aan. Beide dames snakken naar een man en een groot gezin, maar er dienen zich niet echt mogelijkheden aan. Totdat er één heerschap aanbelt die hun beider hart in vuur en vlam zet. En dat heeft zo zijn gevolgen...

Dit prachtige kleine boekje is een psychologisch portret van de oudste zus, Marie. Zij scheelt tien jaar met de jongere Georgine. In haar aderen vloeit er Spaans bloed: ze is streng en koppig, maar ook bijzonder temperamentvol als de passie de kop opsteekt. En neem van mij aan dat haar bloed zal kolken en zieden, woelen en bruisen op de enkele pagina's die dit boek telt!

O, ik wil echt niet teveel vertellen, dat zou zo zonde zijn. Maar wat ik wel kwijt wil is dit: de passionele vrijpartijen in dit boek vond men anno 1911 behoorlijk aanstootgevend. Het was dan ook niet aan te raden om dit boek in huiselijke kring voor te lezen aan jonge dochters, ze zouden zomaar op wilde ideeën komen. 

***

Ik vond dit echt een prachtig boek, dat de recente heruitgave helemaal verdient. De mens blijft de mens, ook al is het schoonheidsideaal radicaal veranderd. (Er zit een heel amusante passage in het boek waarbij men bij wijze van tijdverdrijf de dames gaat wegen: wie het meeste weegt heeft gewonnen, en alle dames vinden dat een eer! Georgine wint trouwens, want zij is mooi vol en struis, echt wat de heren kunnen appreciëren!)

Ondanks deze couleur locale van een lang vervlogen tijd, blijft de psychologie overeind en dat maakt dit boek heel meeslepend. Ik las het ademloos uit, tot aan de laatste, dramatische zin, die het hele verhaal weer een andere kleur geeft. Nieuwsgierig? Niet aarzelen en lezen dit boek!

***

De afbeelding komt natuurlijk uit een andere tijd dan het boek, maar ik vond hem te grappig om u te onthouden. Vandaar dus deze The dandy dressing/dressed or at home/abroad, ca. 1820-1830, anoniem, ca. 1820 - ca. 1830 uit de collectie van het Rijksmuseum.