Night and Day, Virginia Woolf


Hoe kan een boek beter beginnen dan met het inschenken van een kop thee? Theeleut van dienst is Kaherine Hilbery, en ze neemt er de tijd voor. Haar wacht immers één van de vele saaie theekransjes met de vrienden van haar moeder. En dat betekent: urenlang doorbomen over de fantastische gedichten van haar al lang overleden opa, gaaaaap!

Maar dit theeuurtje zal uiteindelijk toch helemaal anders uitdraaien, omdat er onverwacht een jeugdige gast opduikt. Katherine ontmoet er immers Ralph Denham, een jonge jurist die symbool staat voor het moderne leven en de toekomst. Via hem merkt Katherine dat het leven ook anders kan, en dat conventies doorbreken niet het einde van de wereld is. Je hoeft niet te leven in de schaduw van een voorouder, maar je kan ook kiezen voor je eigen weg. Hoe moeilijk dat ook is.

Katherine ontdekt dat ze eigenlijk twee levens leidt, als dag en nacht. De dag staat voor de conventies en etiquette en die zorgen ervoor dat Katherine heel gereserveerd is. Want ze doet of zegt kan immers grote gevolgen hebben in de kleine kring waarin ze zich beweegt. Maar bij Ralph kan ze gewoon zeggen wat ze denkt, zonder dat ze bang moet zijn dat dat verkeerd zal uitdraaien. En dat brengt een vrijheid met zich mee, die haar leven zal veranderen. Want, is het nog wel zo'n goed idee om te trouwen met de kandidaat die haar ouders op het oog hebben?

****

Night and Day is de tweede roman die Virgina Woolf schreef en het is niet haar beste werk. Als geheel vond ik het te langdradig en uiteindelijk is de spanningsboog toch behoorlijk traditioneel, namelijk: wie is de beste huwelijkskandidaat voor Katherine? Ze doet er heel erg lang over om een keuze te maken en rent ondertussen  licht hysterisch rond, waardoor je als lezer wel eens denkt: "Komaan Kate, schiet een beetje op!" Maar tegelijkertijd weerspiegelt dat natuurlijk ook wel echt het dilemma waarin ze zit, de twijfel die haar kwelt en de moeite die het kost om voor zichzelf te kiezen. 

Wat ik echt fantastisch vond aan dit boek, een waarom u het zeker een kans moet geven, is de manier waarop Virginia Woolf de stad omschrijft. Dat kan ze echt als geen ander. Je voelt de drukte, de dynamiek, de buzz van het bruisende Londen bijna aan den lijve. Vernieuwing hangt in de lucht en tintelt bij elke zonnestraal. En ondanks de paardenkoetsen voelt dat toch heel modern aan.

Helemaal genieten is de geweldige manier waarop Virginia Woolf een hoofdstuk kan beginnen. Starten met een straaltje thee en uitzoomen naar de hele kamer bijvoorbeeld. De nadruk leggen op een lichtvlek op het plafond en op basis daarvan het verloop van een dag schetsen. Of een hoofdstuk waarin een cruciale beslissing wordt genomen, aanvangen met een lamp die wordt aangestoken. Kijk, van dat soort dingen word ik echt heel blij. Ook lees je hier en daar al wat stream of consciousness-achtige passages, de voorbodes van wat Woolf later zo magistraal zou beheersen. De hysterische rit van Katherine door London is uiteindelijk een mooi voorbeeld van een topschrijfster in wording!

***

De slotsom: toch echt de moeite van het lezen waard, want tussen de regels door zitten er echt pareltjes verscholen. Het boek helpt ook om de keuzes die Virginia zelf maakte beter te begrijpen en te zien hoe ze zich ontwikkelde als schrijver. Echte Woolf-fans moeten dus niet twijfelen en dit boek uit 1919 een kans geven!

***

Eerder besprak ik al andere boeken van Virginia Woolf:


De afbeelding is publiek domein via Rijksstudio: Weldon’s Ladies’ Journal, anoniem, 1900

Reacties

  1. Ik ben benieuwd, dit is er een die ik nog heb liggen van Virginia Woolf die ik nog moet lezen. Ik wilde eerst De uitreis lezen, en daarna deze. Goed te weten dat er veel moois te vinden is, al is het nog niet helemaal op het niveau van haar latere werk.

    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeker de moeite waard hoor, ik moet er toch nog vaak aan terugdenken merk ik, en dat is natuurlijk altijd een prima teken!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts