Lezen: De naam van de roos


 Af en toe moet een mens een back to basics gaan. Terug naar de bron, of de wieg. In dit geval naar de oorsprong van een genre dat mij de afgelopen jaren heel veel leesplezier bezorgde: de historische/literaire thriller.

Want ja, ooit begon het allemaal met Eco en de Naam van de roos. Een boek als een burcht: imposant, weerbarstig en een tikje hermetisch. Spitsvondig bovendien, erudiet en vol intrigerende personages. Meeslepend bij tijden, maar ook af en toe een beetje een opgave. Want onze Umberto maakt het zijn lezers niet gemakkelijk en vraagt veel van ons.  (en ja, af en toe slaat hij ook wel een beetje door in het spuien van weetjes en citaten, maar ja, zo is 'm nu eenmaal)

Ik vond het opnieuw een heerlijk boek. Natuurlijk omdat het over abdijen en over de Middeleeuwen gaat (dan heb je mij al mee), en omdat er een heerlijke labyrintische bibliotheek in zit. Tien dagen heb ik met dit boek geleefd, en heb ik deze klepper werkelijk overal meegesleept (het is ook letterlijk een zwaarwichtig boek, dat kan ik u wel vertellen)

Ik vond het ook als leeservaring weer fijn. Vooral omdat de lectuur ervan een langdurige inzet en concentratie vergt. Niet voor de hand liggend in een tijd waarin alles snel en flitsend moet zijn. Dit vergt doorzettingskracht! En dus kon ik niet anders dan vaststellen dat  de nazaten van dit werk,echt niet kunnen tippen aan dit origineel. (alleen Monaldi en Sorti komen enigszins in de buurt)

Naast het boek zelf, heb ik ook genoten van het nawoord van Eco. Waarin hij uitlegt hoe hij het boek geschreven heeft. Heel boeiend vond ik dat hij eerst een vol jaar heeft besteed aan het verkennen van de middeleeuwse wereld. Alle details van het gebouw, elk personage (ook wie nauwelijks in beeld kwam), elk boek in de imposante bibliotheek heeft hij eerst haarfijn uitgedacht. Pas toen heel deze wereld hem glashelder voor ogen stond, is hij begonnen met het spinnen van de intrige. Grandioos!

Hij vertelt ook dat hij de eerste honderd pagina's bewust erg moeilijk maakt. Enkel de beste lezers blijven dan over (glim, glim). Eco vindt dat je eerst in het ritme van een boek moet komen, er is dus een lange opmaat nodig voordat het echte verhaal kan starten. We volgen hem graag.

Maar, goh, ergens zijn we toch opgelucht dat het uit is. En we leggen voor de volgende week een hééééél dun boekje klaar. Want we moeten nu wel even op adem komen!

Reacties

  1. Ik heb dit boek ook altijd met plezier gelezen ondanks dat het soms zwaarwichtig aan toe kan gaan. Maar ik glim nu ook nu ik dat van jou lees over zijn opmerking
    'Hij vertelt ook dat hij de eerste honderd pagina's bewust erg moeilijk maakt. Enkel de beste lezers blijven dan over (glim, glim). Eco vindt dat je eerst in het ritme van een boek moet komen, er is dus een lange opmaat nodig voordat het echte verhaal kan starten. We volgen hem graag.'
    Maar het is inderdaad geen boek dat je even tussendoor leest.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Achteraf was het trouwens een veel te zwaar boek. Was het namelijk toeval dat ik deze week zo compleet op was? Of heeft Umberto het uiterste van mij gevergd?

      Verwijderen
  2. Ik had dezelfde ervaring: bij vlagen behoorlijk lastig om door te komen, worstelen met passages over middeleeuwse ideeën, en was destijds erg verrast dat het toch zo aansloeg bij het grote publiek. Toen ik destijds iemand uit mijn omgeving die niet bepaald hoog opgeleid was en alleen maar spannende boeken las, of ze het niet lastig om door te komen vond, kreeg ik als verbaasde reactie dat ze alle moeilijker passages gewoon oversloeg, want dat deed toch iedereen met dit soort boeken? En ik maar nauwgezet en gewetensvol al die obscure stukken doorploegen..... Ik kreeg het idee dat we eigenlijk verschillende boeken hadden gelezen, waarbij dat van haar volgens mij sprekend leek op de film die er later van gemaakt is en die van mij veel minder.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Anna. Na het lezen van dit boek heb ik de trailer van de film bekeken. Dat smaakte inderdaad niet naar meer. Hoe charmant ik Sean Connery ook vindt, deze film leek enkel de geweld en de sensuele scenes over te houden naast een paar indrukwekkende gedrochten van monniken. Not my cup of tea, inderdaad!

      Verwijderen
  3. Ik kan me nog goed herinneren dat ik dit boek las en helemaal weg was in de Middeleeuwse wereld. Sommige stukken las ik twee keer, om er zeker van te zijn dat ik ze goed begreep.
    Ik heb er eigenlijk zin in het boek deze zomer eens te herlezen, kijken of ik het weer zo mooi vind.
    De film vond ik destijds best aardig, maar vooral vanwege Sean Connory en omdat ik, toen ik 10 was, verliefd was op Christian Slater. :-)

    Groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb het boek in 2013 herlezen en ook toen vond ik het weer schitterend. Ultrakort op mijn blog besproken omdat ik toen even een inhaalslag moest doen. Overigens vond ik de film wel de moeite waard. Die haalt het niet bij het boek, maar ik kon er wat langer door in die fascinerende wereld vertoeven...Ik herken het ook dat Eco het begin wat lastiger maakt, daar slaagt hij bij De Slinger van Foucault ook aardig in, wat ik ook een prachtig boek vond (net als de boeken van Monaldi & Sorti trouwens, daar houd ik ook van)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts