De eerste van de zeven zussen

Het is niet altijd liefde op het eerste gezicht. Er zijn van die boeken waarvan je meteen denkt: Néé. Is het de titel? de pastelkleurige afbeelding (mét kitschy sterretjes), de foto van de auteur op de achterkant? In elk geval: maandenlang liep ik om dit boek heen. Tot toch wel erg veel mensen in mijn omgeving laaiend enthousiast bleken. Deze kerstvakantie zette ik dus mijn vooroordelen opzij en gaf dit boek een kans. Hierbij tantes leesadvies met plus en minpunten.

Minpunten

Mijn vader zou alvast verontwaardigd uitgeroepen dat het een schande is dat zo'n dik boek zo weinig weegt. Dat is letterlijk zo  en in dit geval ook figuurlijk. Want laten we wel wezen: dit boek heeft weinig diepgang. Dat maakt het natuurlijk wel makkelijk om te lezen. Geen verhaallijnen die door elkaar verweven zijn, geen raadselachtige metaforen, geen losse eindjes. Als lezer heb je dus weinig werk, wat uiteraard ontspannend kan zijn.

Een deel van de verhaallijn is ook geruststellend voorspelbaar (jawel: de romantische ontwikkeling) en de personages zijn over het algemeen lieflijk. Ook wordt er veel aandacht besteed aan kledij en inrichting en op de één of andere manier vind ik dat altijd storend. Ik ben blijkbaar een lezer die dat soort dingen liever zelf inkleurt.

Pluspunten

Desalniettemin, waarde lezer, heb ik genoten! Het boek sleept je namelijk vanaf de eerste zin mee, en het bleek erg moeilijk om weg te leggen. Dat komt omdat Lucinda Riley een goede verteller is die de techniek van de cliffhanger echt in de vingers heeft. Eén hoofdstukje lezen en dan stoppen is gewoonweg onmogelijk. Er was zelfs sprake van enige verslaving en dus afzondering van de huisgenoten.

Het verhaal zelf was bovendien echt wel interessant, want naast de lotgevallen van de hoofdpersonen leer je heel wat bij over de bouw van de Christo in Rio de Janeiro. Dat was een op zijn minst gedurfde onderneming, vol intriges en spanningsvelden. Het boek voert je langs het atelier van de kunstenaar die het beeld ontwerp, je zit aan de tafels van de notabelen die geld inzamelen voor dit project en je keuvelt met elitaire dames die tijdens theekransjes werken aan een net dat het beeld van binnenin moet stutten. Ondergetekende heeft dit alles even gecheckt en de historische context is correct, wat het wel zo leuk maakt.

Bovendien leest het boek als een mes door de boter. Geen kromme zinnen, geen storend gewauwel, gewoon echt goed geschreven. Ik heb de laatste tijd veel boeken zuchtend weggelegd wegens onleesbaar, dus ik weet wel waar ik over praat.

Conclusie

Dit was een heerlijk boek voor de kerstvakantie. Af en toe heeft een mens gewoon even nood aan een lekker boek zonder meer. Een goed verhaal, rechttoe rechtaan, met een fijne historische context, plezierige personages en verlokkelijke spanningsbogen. Ik heb dagenlang heerlijk onder een dekentje zitten lezen.

Laat u echter niet wijsmaken dat dit boek filosofische inspiratie bevat over de zoektocht naar je afkomst, want dat is gewoon niet zo. Ik denk dat er betere boeken zijn als u echt intellectueel geprikkeld wil worden. Maar dat wilde ik dus niet, ik zocht het betere entertainment en dat heb ik in dit boek wel gevonden.

Theetantes advies luidt aldus:

Leg de zeven zussen klaar in het medicijnkastje. Dan kunt u het  grijpen in geval van ziektekiemen, oververmoeidheid of algehele lamlendigheid. Doeltreffendheid gegarandeerd!