De ondergrondse spoorweg

Als je een boekenblog hebt, dan geef je boekentips, a ja! En dan sprokkel je ook een ferme leeslijst bij elkaar door blogs van anderen te lezen. Heel, heel af en toe krijg je zelf een boekentip. Zo maar bij het avondeten. Van mijn vriendin Kathleen bijvoorbeeld, die zo enthousiast vertelde over de ondergrondse spoorweg, dat ik de volgende dag het boek ben gaan halen: dit mocht ik niet missen!

Kathleen was wel in goed gezelschap, trouwens, want ook Obama en Oprah hadden al de loftrompet gestoken. Goede wijn behoeft misschien geen krans, goede boeken kunnen niet genoeg gepromoot worden!

We volgen Cora, geboren als slavin, die opgroeit in het Zuiden op een katoenplantage. Van jongs af aan leert ze er het klappen van de zweep, letterlijk. Tot ze een uitweg vindt, een vluchtroute, die haar naar het Noorden moet brengen. Er blijkt immers een ondergrondse spoorweg te bestaan, gerund door vrije zwarten en wel menende witte mensen. Her en der in het land zijn er stationnetjes waar je opstappen kan. Cora neemt de trein en komt in een andere wereld terecht.

Natuurlijk zou het flauw zijn als het allemaal zo makkelijk zou gaan. En dat is dan ook niet zo. Cora blijft nog een hele tijd op de vlucht en wordt in verschillende streken geconfronteerd met de strijd tussen blank en zwart. Dat is bij tijden hard om te lezen, wreed en barbaars. Meer dan eens heb ik het boek even moeten wegleggen om op adem te komen.

Juist daarom is het belangrijk dat dit soort boeken geschreven en gelezen wordt. Deze erg rauwe pagina's uit de geschiedenis mogen we immers niet vergeten. Het is altijd lastig om parallellen te trekken met de eigen tijd, desondanks is dit boek een aanklacht tegen onrecht en een ontluisterend beeld van waar de mens allemaal toe in staat is, helaas.

Genoten heb ik dus niet van dit boek, neen, maar ik heb het wel met veel belangstelling gelezen. Het is een belangrijk verhaal. Dank dus aan Kathleen voor deze gouden tip!