De voorlezer van 6:27

Guylain Vignolles zou onopvallend zijn, ware het niet dat hij elke ochtend iets heel bijzonders doet. Niet dat het zo uitzonderlijk is dat hij dagelijks de trein van 6 uur 27 haalt, zo zijn er meer. Het aparte zit 'm in wat daarna gebeurt. Steevast haalt hij immers een blad papier te voorschijn en leest de hele coupé voor. Zijn meeslepende stem brengt elke dag een ander fragment tot leven. Zo voert hij de pendelaars flarden van verhalen, af en toe een recept, heel soms een gedicht...

En weet u wat? Meer ga ik niet vertellen over dit boek. En nee, lees nou geen andere recensies, alstublieft! Zorg dat u helemaal van niets weet als u dit boek openslaat. En laat u meevoeren.

Dan ontdekt u vanzelf waarom Guylain dit doet. Hoe anderen daarnaar kijken. En wat de kracht van verhalen kan zijn. En dan ontmoet u ook heel veel fijne personages. Stuk voor stuk hartverwarmende types met een hoek af, met een barstje. Deze buitenbeentjes zijn een beetje "speciaal" en juist daardoor onvergetelijk. Wedden dat u hen in uw hart sluit?

Oké, vindt u dat toch nog net wat te mysterieus? Dan moet ik u misschien vertellen dat dit boekje de charme heeft van een Amélie Poulain. Dezelfde mix van naïviteit, inzoomen op details, vrolijke fantasie en wilde plannen. 

Kortom: een boek om met een hele grote glimlach te lezen! En ook nog eens prachtig literair verwoord. 

Weet u, er zijn van die boeken die je gewoon moet koesteren, en waarover je vooral moet zwijgen, omdat woorden toch tekort schieten, gek genoeg.

Dus dat doe ik dan maar gewoon. 

Of, neen, toch, twee woorden: 

"Lees!" en "Geniet!"