Een perfect boek? Vissen voor de keizer
Een dergelijke drang tot orde heeft natuurlijk ook een prijs. Het leven laat zich immers niet zo best controleren. En een huishouden met pubers nog veel minder. En dus doen we water bij de thee - eh - wijn. Zo houden we het voor iedereen gezellig. Want doorschieten in verfijning is niet altijd een zege, en dat bracht het boek van deze week me weer haarfijn in herinnering.
Het verhaal
Dit boek speelt in de middeleeuwen (driewerf: hoezee!) in Japan (daar weten we dan weer weinig over). Centraal staat de reis van Miyuki, een jonge weduwe die de laatste opdracht van haar man tot een goed einde wil brengen. Daarom brengt ze zelf een stel werkelijk verbluffend perfecte karpers naar de keizer. Deze weledelgeschubde dieren zullen vervolgens voor eeuwig mogen rondspartelen in de heilige vijvers. En dat is wel een opoffering waard natuurlijk.
Miyuki gaat op pad en trotseert barre natuurkrachten, woeste krijgers en ziedend onweer. Onderweg ontmoet ze zowel wreedheid als schoonheid en natuurlijk de nodige hindernissen. Aan het hof van de keizer wacht haar bovendien nog een heel speciale opdracht (die ik niet ga verklappen!)
Schoonheid versus wanorde
In dit verhaal voel je een constante spanning tussen chaos en perfectie. De cultuur aan het hof is gericht op de allergrootste verfijning. Hier lopen mensen rond met een extreem ontwikkeld oog voor schoonheid, ze hebben een neus voor de fijnste geuren. Hun tong proeft de kleinste nuances en weet ze ook nog eens uiterst treffend te benoemen. Prachtige rituelen brengen elegant hulde aan de keizer en de mooiste stoffen omhullen de hovelingen. Alleen de allermooiste vissen zwemmen rond in de keizerlijke vijvers. Wat een weelde.
De wereld van Miyuki is echter vol van imperfectie. Zij ploetert door modder, ze ontmoet schurken, is getuige van bloederige gevechten. Haar vel zit vol schrammen. Nee, zij ruikt niet naar viooltjes, maar naar... ja, naar wat eigenlijk? Naar het échte leven?
Hoe dan ook, haar komst aan het hof blijft niet onopgemerkt. Want zoveel perfectionisme kan immers saai worden. Het zorgt ervoor dat mensen nuances vergeten, hoofd- en bijzaken niet meer scherp zien. En dan is een flinke scheut imperfectie een ware openbaring.
De perfectionistische lezer
Dit boek zit vol mooie beelden, onverwachte wendingen en mooie zinnen. In theorie heeft dit verhaal alles in huis om me mateloos te boeien. En toch wrong het en vond ik het zeker geen perfect boek. Ik moest zelfs af en toe behoorlijk de wenkbrauwen fronsen!
Ik kon me bijvoorbeeld maar moeilijk inleven in de hoofdpersoon en ik betrapte mezelf erop dat ik dacht: "dit is een vrouw die bedacht is door een man." Maar meteen daarna vond ik dat weer te makkelijk. Misschien zit ze gewoon helemaal anders in elkaar dan ik?
Ook vond ik de verhaallijn niet altijd even natuurlijk. De auteur verspringt ongeveer halverwege onverwacht van perspectief en daar had ik wel wat moeite mee. Ik las ergens dat hij twaalf jaar aan dit boek had gewerkt en dus trok ik meteen de conclusie dat hij misschien een beetje vergeten was hoe hij was begonnen. Opnieuw weer een heel makkelijke gedachte, die helemaal niet waar hoeft te zijn.
Wellicht leg ik mijn lat te hoog en ben ik te veel een perfectionistische lezer, die had gewild dat echt alles klopte. Net zoals de overijverige hovelingen in het verhaal. Misschien zijn juist die losse eindjes, die wreedheid en die oningeloste verwachtingen de clou van dit boek? En zit de ware schoonheid juist in het imperfecte? Laat dat nu juist Wabi Sabi zijn, en heel Japans...
****
Hoe dan ook, één ding is wél perfect aan dit boek: de vormgeving. Want zo'n prachtige omslag past werkelijk perfect bij mijn allermooiste theekopje. En op het nachtkastje. En daar word ik dan weer heel blij van....
Ik heb deze week met dit boek in mijn handen gestaan (aangetrokken door de mooie omslag!), maar heb het weer weggelegd omdat ik het gevoel dat het 'net niet' was, en als ik het zo lees dan zou ik me waarschijnlijk ergeren aan dezelfde dingen waar jij over valt. Dus ik leen het misschien ooit eens in de bieb, maar ik ga het niet aanschaffen. Dus dank voor het voorwerk!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Graag gedaan hoor. Dit boek paste niet goed bij mij, maar anderen zijn er wel heel enthousiast over. Fijn hoe meningen kunnen verschillen.
VerwijderenWat een goede bespreking. Je geeft duidelijk aan wat er voor jou niet werkte aan het boek, maar geeft de lezer ook ruimte om zelf uit te maken of het iets voor haar is. Ik ben nu dankzij deze post toch wel geïntrigeerd geraakt door het boek (kende het nog niet), mede door je opmerking "Misschien zijn juist die losse eindjes, die wreedheid en die oningeloste verwachtingen de clou van dit boek? En zit de ware schoonheid juist in het imperfecte?". Ik zet het op mijn verlanglijst!
BeantwoordenVerwijderenGoed dat ik je nieuwsgierig heb kunnen maken. Ik heb het boek uiteindelijk wel uitgelezen he, en niet in de hoek gegooid. Ik ben nu al benieuwd wat jij erin ziet (vast veel meer dan ik)
VerwijderenInderdaad een omslag om verliefd op te worden en dan Japan, Middeleeuwen......onweerstaanbaar! Fijne genuanceerde bespreking. Ik zet het net als Anna toch op de lijst!
BeantwoordenVerwijderenEn ik kijk uit naar jouw ervaring. Ik heb in het verleden al eens gemerkt dat de visie van een andere blogger ook mijn mening kan veranderen, dus wie weet?
Verwijderen