Red de wereld, begin in uw achtertuin!
Vele jaren zijn intussen verstreken en het biologieplan verdween op de achtergrond. Het enige wat daar nog van overbleef, is dat ik af en toe eens een documentaire bekijk. Bij voorkeur over aimabele diersoorten als ringstaartmaki's of stokstaartjes. Als het maar exotisch is, want buiten het gedrag van de eigen huiskatten, ben ik niet zo fan van inheemse diersoorten. Of misschien moet ik zeggen: wàs ik niet zo'n fan, want de afgelopen week las ik een fascinerend boek.
Dave Goulson, een Britse bioloog kan namelijk aanstekelijk enthousiast vertellen over geroezemoes in het gras. Niet verwonderlijk als u weet dat de man een zomerhuisje heeft in de prachtige Charante, daar zou een mens op zich al lyrisch van worden. Maar, onze Dave heeft besloten om zijn achtertuin om te vormen tot een insectrijke biotoop. Zo weinig mogelijk orde en structuur is het motto. En dat levert al snel heel wat nieuwe bewoners op.
En dus maken we kennis met hommels en honingbijen, vlinders, rupsen, libelles en muggen. Goulson vertelt over hun gewoontes en hun kleine kantjes alsof het goede vrienden zijn. Bovendien geeft hij een heel fijn inkijkje in het biologisch onderzoek, en dat is vaak erg spannend. Waarom ontstaat er plots een vliegenplaag? Hoe komt het dat generaties vlinders zoveel kunnen verschillen? En hoe vinden blinde doodskloppertjes elkaar? Het is allemaal uitgeplozen door ijverige biologen die opzienbarende ontdekkingen deden.
Via de insecten leer je ook de bloemen kennen. In een hilarisch hoofdstuk analyseert Goulson hun "marketingstrategie" om hun nectar aan te prijzen. Somberder wordt hij in de laatste hoofdstukken als hij wijst om de impact van de mens op deze wondere wereld. Een krachtig pleidooi om ons in te spannen voor insecten, want ze zijn onmisbaar voor ons allemaal.
Dit heerlijke zomerboek maakte de tienjarige weer in mij wakker: want er moet (en kan) nog heel wat gered worden. Insecten zijn niet zo fotogeniek als zeehondjes natuurlijk, maar hommels zijn ook best aaibaar, toch?
Dave Goulson, Geroezemoes in het gras, Atlas Contact, 303 pagina's.
Hoi Jacqueline, een prachtige film over allerlei kleine diertjes is "Microcosmos". Omdat alle dieren in deze film op veel meer dan ware grootte worden gefilmd, vergeet je dat je naar hele kleine dieren zit te kijken en kijkt het alsof het een natuurdocumentaire van de BBC is. Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderenGoede tip, Erik! Dank je wel ik ga ernaar op zoek!
VerwijderenIk heb net Een verhaal met een angel uit, en ben bezig in Geroezemoes in het gras. Ik vind Dave Goulson echt heerlijk schrijven, en ik ben opeens dol op insecten. En dat zeg ik als iemand die helemaal niet van torren en kevers en spinnen en wormen enzo houdt. Maar hij heeft de gave om je het wonder van een insect te laten beseffen.
BeantwoordenVerwijderenZijn derde boek, De vlucht van de hommel, staat hier ook in de kast.
En hommels en bijen zijn geweldig!!
Groetjes,
Wat grappig dat we net hetzelfde boek aan het lezen zijn. Ik zet zijn andere boeken meteen ook op mijn lijstje, want dit is echt heerlijke lectuur, en je steekt er meteen heel wat van op!
VerwijderenIk heb geloof ik nooit bioloog willen worden, maar ik vind het wel verschrikkelijk dat steeds meerr mensen hun tuinen helemaal volpletteren met tegels, en dat insekten daardoor steeds minder leefruimte krijgen en vogels dus minder eten. Het is nog eens foeilelijk ook, en ik wil er in dit geval niet aan dat over smaak niet te twisten valt. Kleurige bloemen met levende beestjes zijn altijd mooier dan deprimerende dode donkergrijze tegels.
BeantwoordenVerwijderenEn dit boek komt natuurlijk op de verlanglijst.
Helemaal mee eens, Anna! Ik heb zelfs een bijenhotel in de tuin en mag met plezier kijken naar alle bezoekers. Ook de lavendelstruiken mogen op een grote belangstelling rekenen. Zo nu en dan strijkt er ook een vlinder neer (maar dat mogen er gerust meer zijn). Veel leesplezier met dit heerlijke boek!
Verwijderen