Geoffrey Chaucher, De Canterbury tales
Er was eens een tijd waarin mensen niet aan smartphones
waren verkleefd. Lage dagen waren het, waarin geen enkele selfie of
statusupdate het leven zag. Momenten waarop de mensheid mijmerend
rondslenterde, en zich daarbij soms dood verveelde. Ja, beste lezers, dat waren
de tijden waarin men elkaar nog verhalen vertelde. ’s Avonds bij het knetterend
haardvuur bijvoorbeeld, tussen de middag als men uitrustte van het harde werk
op het veld. Of, tijdens een lange reis, die anders te weinig afwisseling zou
bieden.
Veel van die vertelkunst is verdwenen, in de nevelen van de
geschiedenis opgelost. Maar af en toe kunnen we er nog een glimp van opvangen,
tussen twee mistslierten door. De Canterbury tales bijvoorbeeld, bieden zo’n
boeiend inkijkje in een levendige vertelcultuur. Meer dan zes eeuwen geleden
nam ene Geoffrey Chaucher immers de ganzenveer op om vertelsels op te tekenen.
En zijn ironische blik overleefde moeiteloos de tand des tijds.
Waar gaat het over, hoor ik u vragen? Devote pelgrims op
bedevaart? Dat kan toch nooit opwindend zijn? Wel, beste lezer, de pelgrimage
is slechts een aanleiding, een raamvertelling. En de arme Thomas Becket komt er
amper aan te pas. Hoe het dan wel gaat? Luister,…
In een ietwat aftandse Londonse herberg ontmoeten we een
allegaartje aan pelgrims. Tussen pot en pint rapen ze moed bijeen om de lange
voetreis aan te vangen. Er is een student bij, een moederoverste, een arts, een
losbandige dame en een molenaar. De waard kent zijn gasten en daagt hen uit tot
een verhalenwedstrijd. Onderweg moet iedere pelgrim vertellen en het verhaal
dat het beste heeft gesmaakt, verdient een gratis maaltijd. Nou, daar hebben de
stamgasten wel oren naar. En de herbergier wordt zo nieuwsgierig dat hij
besluit om mee te reizen.
Wat volgt is een boeiende, bijzonder afwisselende reeks
verhalen. Van zeer gortige schuine humor, over ontroerende
liefdesgeschiedenissen tot heroïsche verslagen van ware riddermoed.
Schitterende vertellingen, die nadien telkens van commentaar worden voorzien
door de luisteraars. Want dat smaken konden verschillen, dat wist men in de
middeleeuwen al.
Ed Franck maakte een sprankelende hertaling van dit oeroude
meesterstuk. Daarvoor zette hij ook de snoeischaar in al te zeer uitwoekerende
zinnen. Want, neem het van mij aan, die middeleeuwers keken niet op een bijzin
meer of minder, en om hun eigen betoog mer gezag te verlenen, dikten ze het
vaak aan met ellenlange referenties aan grote
geleerden. Ed Franck knipte de overbodige verteldraden weg en dikte de
commentaren van de medereizigers nog wat aan. Dat gebeurt echter met respect voor Chauchers
oorspronkelijke karakterschetsen, en zo worden deze discussies wat mij
betreft een echte een meerwaarde in dit
boek.
Carll Cneut voorzag de tekst van schitterende illustraties.
Naast sobere portretten van de vertellers, voegt hij speelse referenties naar
de verhalen toe. Rood is de hoofdkleur, en vaak zijn de personages als een
silhouet weer gegeven. Zodat de lezer nog alle ruimte krijgt om de details aan
te vullen en de personages verder in te kleuren.
Kortom: een droom van een boek! Eentje waarbij je je ogen
uitkijkt, je lachspieren aan het werk zet en je oren af en toe gloeien van de
spanning! Een fantastisch eerbetoon aan de wondere wereld van de Late
Middeleeuwen. Dat tijdvak heeft al lang geleden mijn hart gestolen. En nu weet
ik weer waarom!
Prachtige verhalen inderdaad, zo rijk aan alles en een genot om te lezen, zelfs zoveel eeuwen later. Lang leve de Middeleeuwen!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Dit is bijna jeugdsentiment, ooit heel lang geleden heb ik Chaucer voor mijn studie Engels gelezen. Zijn verhalen zijn nog steeds levend, mooi is dat toch.
BeantwoordenVerwijderenOh ja, die komt zeker op de lijst om te lezen. En dat gevoel van vroeger, toen de wereld nog zo groot was als 1 dagreis ..... wat een extra tijd zou dat opleveren. Maar ja, ik moet toegeven dat ik enerzijds een redelijk regelmatige lezer ben maar anderzijds ook dol ben op de afleidingen van facebook, twitter, instagram, goodreads etc. :-)
BeantwoordenVerwijderenIk heb dit ooit in het originele Middelengels gelezen! Wat heerlijk dat er nu een goed leesbare, mooi vormgegeven Nederlandse editie is, waarmee de wereld van de late Middeleeuwen zo toegankelijk wordt.
BeantwoordenVerwijderenBeste dames. Het was een hektische week en ik ben er dus niet in geslaagd jullie eerder te bedanken voor jullie vriendelijke commentaren. En dat terwijl ik er altijd zo blij mee ben. Excuses dus, ik zal mijn leven beteren! Er is rustiger vaarwater op komst!
BeantwoordenVerwijderen