De stad, de kroeg en de man (Eva Hoeke)

Met drukke werkweken voor de boeg ontkomt ondergetekende er niet aan: de beproeving die supermarkt heet. De uitdaging is zonder kleurscheuren op korte termijn allerhande etenswaardigs in te slaan.  Geen sinecure in deze haastige tijden. Gewapend met pastelkleurige motto’s als “bemin uw naaste” en “alles heeft een goede kant” betraden we het pand. 

Met die ingesteldheid was er heel wat fijns te zien. Twee oude dametjes zaten even bij te praten op een bankje. Lekker knus naast de kartonnen dozen. Kindjes vroegen vol zelfvertrouwen aan hun moeder: “Wij zijn flink hè?”. Zelfs de brave huisvaders met ellenlange boodschappenlijsten hadden iets aandoenlijks. En aan de kassa straalde een dame met een iets te uitbundige kleur lippenstift een zekere tristesse uit.

Toegegeven, die milde blik heb ik niet altijd. Bijna nooit, nu ik er zo over nadenk. En zeker niet tijdens het spitsuur in de supermarkt. Dat het mij vandaag wel lukte, is te danken aan een boek, een bundel vol kleine momenten van grote klasse. Een hele ontdekking.

Aangezien wij in Vlaanderen niet meteen struikelen over het Parool, was de grootsheid van Eva Hoeke mij tot dusver ontgaan. Tot deze bundel vol heerlijk stukjes verscheen. Een ware verademing in tijden waarin negatief zijn en cynisme de boventoon voeren. 

Neem het van mij aan: Eva is bijzonder! Want: zij kijkt en luistert naar haar medemens met een welhaast antropologische interesse. En ze beschrijft de situaties waar ze in verzeilt nooit hard of scherp, maar met de nodige knipoogjes en heel wat raak geformuleerde ironie. 

Ze neemt ons mee naar gezellige Amsterdamse volkscafétjes, naar buurtwinkeltjes en naar de markt. Ze begrijpt de man die elke dag op een bankje naar het pianospel van de buurman luistert. Ze maakt even tijd voor een bruidsjurkenverkoopster met liefdesverdriet. Ze beschrijft de verkenningstochten van haar nieuwe kat. En ze luistert met een glimlach naar jonge moeders met facebookperikelen.

Ondertussen ontmoet ze zelf een nieuwe liefde, met alle gevolgen van dien. Want na je dertigste gaan samenwonen blijkt een hele klus. En een garantie voor heel wat hilarische momenten. Extra leuk is dat de man in kwestie ook een paar stukjes aan deze bundel toevoegde. Zo hoor je het ook eens van een ander.

Kortom: deze Carmiggelt-achtige verhaaltjes hebben me de voorbije week echt blij gemaakt. En zorgden ervoor dat ik met een glimlach om me heen heb gekeken. Verwacht van deze bundel geen grootst, meeslepend epos. Maar als u op zoek bent naar warme stukjes vol mensenkennis bent u hier aan het goede adres. Het ideale tegengif tegen chagrijnigheid en misantropie!

Ik mocht het graag lezen. Mmmm, misschien toch een abonnementje op het Parool overwegen?