Choose your battle

We gaan het gewoon even bekennen: het opvoeden van de blijde kinderschaar is niet elke dag een bron van vreugde. Want, voor wie het nog niet wist: kinderen hebben een eigen mening. En een sterke wil. En bovendien de neiging om de grenzen van ouders op te rekken en uit te testen.

Ontmoetingen met vriendenkringen krijgen zodoende af en toe iets van een zelfhulpgroep. Een lotgenoot/vader deed me bij een van die gelegenheden het volgende behulpzame motto aan de hand: "Choose your battle". Vrij vertaald als: leg niet op alle slakken zout. Zie ook eens iets door de vingers. Zeur niet over elk klein "vergrijp", maar concentreer je op wat echt belangrijk is. Tafelmanieren bijvoorbeeld, het opruimen van zooi en vooral: niet slaan, om maar wat essentiële elementen te citeren.

Echt, een sterk motto, dat moeiteloos uitbreidbaar is naar werkplek of openbaar vervoer. Men hoeft niet voor alles op tafel te klimmen en op zijn strepen te staan. Prima dus, de wereldvrede en het algehele welbevinden zullen er wel bij varen.

Toch is er ook een risico. Want een mens zou er al te meegaand van worden. En niet ingrijpen bij het morsen op tafelkleden of het luid kletsen in mobieltjes op de trein. En tja, dan is het hek van de dam natuurlijk. Tolerant zijn kan sterk zijn, maar tegelijkertijd ook zwak. Het is maar hoe je het bekijkt. De lijn tussen goed en kwaad is af en toe behoorlijk dun.

Het boek van deze week ging daarover, al werd het thema uitvergroot op wereldschaal. We schrijven namelijk anno 1916. De eerste wereldoorlog brandt en twee jonge Britten nemen vol enthousiasme deel aan een trainingskamp. Zij zijn dapper, slim en sterk en ervan overtuigd dat de strijd in Europa echt "their battle" is.

Maar geleidelijk aan komen er krasjes op dit zelfvertrouwen. Kleurt het zwart-wit denken behoorlijk grijs. Want: wat is nu eigenlijk dapper en wat is laf? Een vraag die in de loopgraven twee goede vrienden uit elkaar drijft. De gevoelige Tristan en de filosoof Will waren ooit geliefden, maar kijken radicaal anders tegen zin en onzin van de oorlog aan. En dat heeft dramatische gevolgen.


Zonder de clou te verraden kunnen we stellen dat dit boek over lafheid gaat. Wie niet wilde meevechten kreeg in die dagen een witte veer. De cruciale vraag is dan ook: wie is echt moedig?  Iemand die kritiekloos meevecht en zich offert voor het vaderland, of iemand die een stap opzij zet en weigert nog langer de wapens op te nemen. Een hartverscheurende keuze voor een soldaat aan het front.

Toegegeven, dit boek was niet zo excellent als "Post voor mevrouw Bromley" dat een gelijkaardig thema heeft. Maar het was wel goed geschreven en meeslepend. Geen literatuur van de bovenste plank, wel een mooie ode aan de soldaten van weleer.

En dus een boek dat je aan het denken zet over je eigen handelen en je eigen moed en lafheid. Af en toe moet je namelijk wél op alle slakken zout leggen. Je verzetten tegen elk klein onrecht, hoe moeilijk het soms ook is tegen de gangbare teneur in te gaan. "Choose your battle" dus ook daar: vecht voor wat écht belangrijk is, ook al denkt de "algemene opinie" er helemaal anders over.