Over goede gidsen en vertellers vol passie



De beste manier om iets te leren is je op sleeptouw te laten nemen door iemand die er veel van af weet. Een gepassioneerde expert, zullen we maar zeggen. Iemand die de kneepjes beheerst, de binnen weggetjes kent en je enthousiast meeneemt in zijn wereld.

Dat merkten we een paar weekends geleden weer, toen we met een groep vrienden neerstreken in de Haspengouw. Een wondermooie streek. En onverwacht nog vol appelbloesems. Een jeugdige, maar tegelijk ervaren bio-boer nam ons mee de serre en de boomgaard in. En vertelde eindeloos meeslepend over knoppen en teelten. Over snoeien bij volle maan (dan zitten de sappen hoog in de plant) en over kleine scheutjes een kans geven. We luisterden geboeid. En al zien we ons niet bij volle maan met een snoeimes rondsluipen, we staken er toch veel van op.

Mensen met passie zijn heerlijk om naar te luisteren. En zij wijzen je moeiteloos de weg. Precies daarom is ondergetekende al een jaartje “in de leer” bij een collega, die bijna alles weet over graphic novels. Onze vraag: leer me dit genre kennen, was aanvankelijk verrassend, maar ondertussen krijgen we regelmatig een boekwerkje toegeschoven. En zo ontdekken we langzaamaan onze eigen smaak.

Deze week kregen we de bundel “ de dagelijkse worsteling” mee naar huis. Een zware titel, zou je denken, en als ik u vertel dat de hoofdpersoon zo ongeveer de hele tijd in therapie is, dan holt u nu wellicht gillend weg. Maar, niet doen, want dit is echt een ontroerend en ook best vrolijk boek. 

Samenvatten is haast ondoenbaar, maar vooruit, we doen een poging. De hoofdpersoon, Marco, is een fotograaf. Hij worstelt met het leven. Vooral de relatie met zijn ouders en zijn broer is moeizaam. Echt gepraat wordt er niet, en dus begrijpen ze elkaar amper. Gaandeweg komt hij erachter wat zijn vader als jonge militair heeft meegemaakt. En hoe diens trauma uiteindelijk op heel het gezin drukt.

Langzaamaan groeit het begrip voor zijn vader en voor diens generatie. En ziet hij hoe zijn vader ook positieve dingen in zijn leven heeft gebracht. Zijn liefde voor dieren bijvoorbeeld, of zijn oog voor fotografie. Uiteindelijk was zijn vader ook een goede gids, die Marco de passie voor het beeld heeft bijgebracht. Zonder belerend te zijn, maar heel natuurlijk, door samen met hem op de knieën te kruipen en een slakje te bekijken, bijvoorbeeld. Uiteindelijk besluit Marco de wereld van zijn vader vast te leggen, een leven dat dreigt te verdwijnen in snel veranderende tijden.

Mooi hoe Larcenet dagelijkse, luchtige passages en diepere filosofische overwegingen visueel afwisselt. De ene wereld is vol kleur en los getekend. De diepgravender stukken zijn minutieus uitgetekend in zwart-wit en zitten vol prachtige zinnen. Een boek over beelden in beelden vatten levert een wonderlijke leeservaring op.

Kortom: een prachtig boek over vasthouden en loslaten en over hoe generaties elkaar beïnvloeden en kunnen afstoten. De moeite waard dus om een avondje aan te besteden. En er dan nog lang over na te denken!

Reacties

  1. Heb je Maus gelezen? Dat verhaal klinkt op het eerste zicht heel erg gelijkaardig!
    Maus gaat eveneens over een generatieconflict en over de impact van de oorlog op de vader van de hoofdpersoon-tekenaar.
    Maus is overigens ook de enige graphic novel die ik tot nu toe gelezen heb.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sorry voor mijn late reactie, en dat terwijl ik altijd zo blij ben met opmerkingen! Ben een weekje ziekjes en flauw geweest, echt vervelend. Maus heb ik ook gelezen, alweer lang geleden. Wat ik leuk vind aan graphic novels is dat ze ergens tussen een film en een boek inzitten. Ze visualiseren ene hoop, maar ze laten ook nog genoeg ruimte om het een en ander zelf in te kleueren. Een heel aparte leeservaring, telkens weer!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts