Maakt talent gelukkig?

Menig gymles leerde mij: talentloos zijn is een tranendal. Hoeveel koprollen ik thuis ook oefende: het was tevergeefs. Dat mijn jeugd uiteindelijk geen drama werd, kan enkel worden toegeschreven aan andere liefhebberijen. Want ik leerde al snel: doe iets wat je energie geeft en voilà: het leven lacht je toe. 

Daarom moedigt menig pedagoog ons aan om talent wind in de zeilen te geven. Niet koppig focussen op tekorten, is de leuze, maar voortbouwen op wat pit geeft. Geluk ligt immers voor het grijpen als talent alle ruimte krijgt.

Simpele recepten zijn altijd het makkelijkst na te volgen, en dus speurde ik de voorbije jaren ijverig naar “flow” bij kinderen en cursisten. Want ja, zo ben ik nu eenmaal: ik gun natuurlijk iedereen vleugels!

Maar loopt er wel zo’n rechte lijn tussen talent en geluk? Het boek dat ik deze week las deed me twijfelen. Dat zit zo. Lea raakt als achtjarige volledig in de ban van de viool. Haar vader Martijn spreekt zijn spaarcenten aan om een instrument voor haar te bemachtigen, en geniet aanvankelijk van haar enthousiasme. Al snel volgt de keerzijde: haar passie groeit uit tot een ferme obsessie. Deze werpt wel vruchten af, want Lea triomfeert op internationale podia. En dus minimaliseert Martijn de manie.

Uiteindelijk gaat Lea, verslaafd applaus, op een dramatische nacht ten onder. Haar vader doet nog een wanhoopspoging om zijn dochter gelukkig te maken. Maar Lea is voorgoed gebroken. Vertwijfeld vraagt Martijn zich nadien af: “Heb ik wel genoeg gedaan? Of deed ik te veel en had ik dit talent beter genegeerd?” 

Op reis ontmoet Martijn een andere vader. Deze beseft te laat dat zijn carrière hem zo verblindde, dat hij zijn dochter niet meer opmerkte. Beide verhalen over gemiste kansen  versterken elkaar. Deze mannen hebben geleerd: wie inzet op talent speelt met vuur. Dat kan vonken geven, maar ook exploderen, zodat er enkel spijt en brokstukken resten.

Er bestaan geen makkelijke succesrecepten, zeker niet voor ouderschap. Talent maakt volgens mij enkel gelukkig als grote triomfen ook tegenwicht krijgen. Zoals een taaie turnles, snikkend aan de zijlijn doorgebracht.