De gevonden foto's Amory Clay



Het was me een week! Mijn moeder werd 90 jaar en dat moest natuurlijk gevierd worden, met taart, een chique lunch en heel veel familie. Het was heel erg gezellig en zelf is ze heel verbaasd dat er al zoveel tijd is verstreken, want het voelt totaal niet zo. 

Toevallig of niet las ik deze week een boek over een bijna generatiegenote die tijdens haar leven heel veel watertjes door zwom. En ik zeg het maar meteen: het was een heerlijk verhaal, zo eentje om avonden lang in rond te hangen en waarbij ik de thee zelfs liet koud worden (en dat is wat mij betreft echt heel uitzonderlijk)

Amory Clay

Dit boek vertelt het fictieve leven van Amory Clay, een fotografe die echt overal bij was. Het boek neemt ons mee naar het Berlijn van de jaren dertig, New York voor de Tweede Wereldoorlog, het strijdgewoel in Frankrijk en later de oorlog in Vietnam.

Amory Clay observeert en fotografeert en laveert tussen verschillende geliefdes. Tegelijk blikt ze op het einde van haar leven terug op haar foto's en haar turbulente leven. Daarbij zoomt ze uit en mijmert over de vraag wat voor mens ze daardoor is geworden. Ze ontdekt rode draden en stroomversnellingen en vraagt zich af wat ze hiervan verder door wil geven. Mooi.

Fascinerend schrijfproces

Maar wat ik misschien nog wel het allerleukste vind aan dit boek is de manier waarop William Boyd te werk is gegaan. Hij heeft het verhaal immers opgehangen aan toevallig gevonden foto's. Blijkbaar verzamelt hij die al jaren op broccantemarkten, en garageverkopen, en kreeg er ook wel cadeau van collega's en vrienden. Zo heeft hij een hele collectie van foto's waarop onbekenden on aankijken vanuit een ver verleden. Wie ze zijn, wat ze doen en wat het verhaal achter een simpel kiekje is, weet niemand, en juist dat zet de fantasie natuurlijk aan het werk!

O, ik kan me dat al zo voorstellen! Dat hij in zijn schrijfkamer die foto's heeft uitgezocht, op een rijtje legde en vervolgens het verhaal erom heen gesponnen heeft. Hij ontdekte zo bijvoorbeeld dat de vader van Amory heel goed op zijn handen kon lopen, en maakt daar een geweldig symbool van in het verhaal. Wat moet dat heerlijk zijn om te doen! Boyd vertelt er alles over in dit artikel.

Kortom: een boek dat om meerdere redenen absoluut de moeite waard is. Heel toevallig ontdekt in de bibliotheek. En bij deze een must op uw leeslijst!

Reacties

  1. Ook gereserveerd bij de bibliotheek. Dit is bij uitstek een boek voor mij!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is een boek waar ik echt nog vaak aan terugdenk. Dus absoluut de moeite waard!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vandaag heb ik het op kunnen halen bij de bibliotheek, zodat ik Het Bureau (deel 1) uit heb, ga ik het lezen.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts