Bingelezen: een klein leven

Sinds Netflix is het hek van de dam. Niet gebonden aan programmatieschema's of andere vormen van redelijkheid kijkt de mens onophoudelijk naar series. Zelf kan ik er niet van meepraten. Ik ben namelijk zo iemand die na een half uur in slaap valt. Bingelézen daarentegen, dat ken ik wel.

Laat mij dit concept even definiëren. Volgens mij komt het neer op "Het moeiteloos spenderen van menige uren met een boekje in een hoekje, daarbij quasi moeiteloos de bladzijden omslaand. Zo volledig opgaan in het verhaal dat theezetten overbodig wordt. Miauwende katten en klagende pubers volledig negeren. Indien nodig zelfs afspraken afzeggen om te kunnen doorlezen. Een intens gevoel van nutteloosheid als er niet gelezen kan worden".

Het overkwam me jaren geleden met De verborgen geschiedenis en het gebeurde deze week weer met Een klein leven. Ik hoorde al een tijd geleden over dit boek, maar durfde het niet te lezen omdat ik al vernomen had dat het "hard en intens treurig was". En omdat ik mezelf tot de gevoelige zielen reken, voor wie een puppy in de regen al teveel van het goede kan zijn, dacht ik: deze laat ik aan mij voorbijgaan. Het leed op de voorkant sprak me te veel boekdelen. Maar na veel aanmoediging van bevriende lezers ben ik er toch maar aan begonnen.

 Nu, klopt het inderdaad dat dit geen vrolijk verhaal is, want de hoofdpersoon Jude loopt in zijn jeugd een dermate trauma op dat daar moeilijk mee valt te leven. Niet alleen omdat het hem blijvend lichamelijk letsel heeft opgeleverd, vooral ook omdat de psychische schade niet te overzien is.

Tegen over al die kommer en kwel staat echter de warme vriendschap die hij als volwassene mag ervaren. Zijn drie studiegenoten steunen hem, maken zijn leed draaglijk, moedigen hem aan en vragen vooral niet door als hij dat niet wil. Twee vaderfiguren (een arts en een professor) geven hem alle kansen, ook als hij steeds weer dreigt weg te zinken in depressies. En zo wordt een erg treurig boek een ontroerende ode aan de vriendschap én de liefde. Want ja, Jude vindt de liefde van zijn leven, en hoewel dat nu misschien heel klef lijkt, is dit liefdesverhaal zo ongewoon en intens, dat het me diep heeft ontroerd.

Een klein leven is een boek dat tot nadenken stemt. Dat je hoop geeft en tegelijk de vraag doet stellen hoe iemand dergelijke wonden overleeft. Maar vooral een boek dat voor mij verbonden zal blijven met het woord "vriendschap" en het voor altijd zal kleuren.

Er is maar één nadeel aan bingelezen: de leegte die je overvalt als het boek eenmaal uit is....