Lampje

Waarom zouden volwassenen kinderboeken moeten lezen? Zelf lezen dan en niet voorlezen? Wat win je erbij? En wat mis je als je dat niet doet?
 

 Een kinderboek?

 De leesclub boog zich eerder deze week over Lampje. Het eerste boek van illustrator Annet Schaap. Aanvankelijk was er wat aarzeling: een kinderboek? Benieuwd of onze argwaan zou worden overwonnen. 9-plus waren we in elk geval, dus we vielen al binnen de doelgroep.

Tijdens de leesclubavond bleek meteen dat we erg gecharmeerd waren door de korte hoofdstukken, want die boden ons ademruimte. In grote, serieuze boekwerken is het soms te lang wachten op een witregeltje pauze. Hier hadden we meer het idee dat we zelf het ritme konden bepalen, en dat alleen was al heerlijk.

Bovendien was het boek spaarzaam geïllustreerd, en dat bedoelen we dan positief. Enkele mooie prenten om de fantasie een duwtje te geven. Ze lieten nog genoeg ruimte over om zelf de details in te kleuren. Een tweede plus dus.

Het verhaal

Het verhaal, want daar draait het natuurlijk allemaal om, is de grootste plus. Het sleepte ons mee. Hierbij een heel klein tipje van de sluier:

Het boek vertelt het verhaal van Lampje, de dochter van een vuurtorenwachter. Op een avond breekt er een uit los en blijken de lucifers op te zijn. Omdat haar vader te dronken is om in actie te schieten gaat Lampje op pad, met gevaar van eigen leven. Het noodweer blijkt sterker, zodat de vuurtoren donker blijft en een kostbaar schip op de klippen te pletter slaat. Dit heeft grote gevolgen voor Lampje. Ze wordt namelijk uit huis geplaatst en bij een admiraal onder gebracht. Zijn huis is donker, ontzettend smerig en eng. Op zolder woont een monster....

Eén van de dochters (toegegeven 9 min) vond het begin zo eng dat ze liever niet verder wilde. Er zit dus zeker genoeg spanning en donkerte in dit boek. Verwacht dus geen pastelkeurige rondedansjes, maar serieuze thema's. Verpakt in schitterende beelden.

Geput uit een rijke traditie


Het verhaal van Lampje borduurt verder op een oude stroom van verhalen. De wortels rijken zeer diep naar middeleeuwse gedachten over fabeldieren en wonderwezens en de manier waarop ze zich met onze wereld verbinden. Ook deed Schaap inspiratie op bij oude vertellingen over de kracht van de zee, bezwerende zangen en woeste golven. Er zitten beelden in die verwijzen naar de wereld van het circus en de freakshows. En tot slot ontdekten we ook een flinke scheut verhalen over onschuldige jonge dames die monsters weten te ontroeren.

Annet Schaap weeft die vele oude thema's samen tot een nieuw, fris verhaal. Ze gebruikt daarbij prachtige beelden. Met eenvoudige woorden zorgt ze ervoor dat je het enge huis, de vuurtoren en de ruige kust voor je ziet. Ze gebruikt bovendien hele mooie metaforen bijvoorbeeld over leren: "het was alsof ze zon in haar hoofd opkwam". Mooi!

Een visie op leren en groeien

Dit boek gaat volgens ons over de vraag hoe je kinderen (en bij uitbreiding volwassenen) ruimte kunt geven om te leren en te groeien. Een aantal personages zijn van de klassieke, strenge stempel: ze hebben een vaste mal waarin kinderzieltjes (en -lijfjes) moeten worden geperst. Leren kan volgens hen maar op één manier verlopen. En als je daar niet in past ben je niet normaal en val je eruit.

Dit boek neemt het op voor die "abnormalen" en laat zien hoe veel groei er mogelijk is als je mensen laat zijn wie ze zijn. Als je inzet op hun talenten en op hun enthousiasme. De norm laten varen en goed kijken wat er wél kan is daarbij de uitdaging waar welke opvoeder voor staat.

Waarom een kinderboek lezen?

Omdat het zo puur is?
Omdat het meer dan anders je fantasie prikkelt?
Omdat het jezelf als volwassene in een ander licht plaatst?

Omdat het je laat dromen over wat er allemaal nog mogelijk is!