Filosofie van een Fuzzie
De piekermodus staat bij ondergetekende regelmatig aan, helaas. Als we het positief zouden formuleren, dan komt het er op neer dat ik een associatief hoofd heb. Dat leidt tot veel ideeën en creativiteit, maar heeft dus ook een minder fijn kantje: doormalen is mij niet onbekend. Wat er dan precies gebeurt kan ik niet goed uitleggen.
Of kon, want onlangs heeft iemand het me haarfijn uitgelegd! Het was een klein pluizig balletje, dat Fuzzie heet en een hoofdrol speelt in het nieuwste boek van Hanna Bervoets. Dit balletje zegt wijze dingen, hele wijze. Al op de eerste pagina's van het boek is het raak. Als je piekert, zegt het, dan is het alsof er van de honderd mannetjes in je hoofd zestig bezig zijn met boren, kappen en zagen. Non stop. De andere veertig mannetjes, die instaan voor leuke ideeën en gezelligheid, balen daar vreselijk van. Zij komen immers niet aan bod en raken ook oververmoeid. En dus nemen ze de benen.
Kijk, zo had ik het dus niet bekeken. En dat is heerlijk als een boek zoiets met je doet. En die gekke Fuzzie slaagt daar in dit boek verschillende keren in. Want het formuleert fantastische beschouwingen over volwassen zijn, over de liefde, over eenzaamheid en aandacht. Het lijkt of dit wezentje perfect aanvoelt wat ik ook wel eens denk.
En dat is precies wat er gebeurt in dit boek. Verschillende mensen vinden een Fuzzie. Ze zijn allemaal een tikje eenzaam, op zoek naar de liefde. En ook naar zichzelf. En dan is er opeens een zeer aaibaar wezentje dat wel luistert en dat hen heel veel fascinerende ideeën influistert. De mensen gaan met andere ogen kijken naar hun omgeving. Ze proberen nieuwe dingen uit, ontdekken onbetreden paden. Zo gaan ze zich hechten aan hun Fuzzie, ze doen soms rare dingen om het niet kwijt te raken. En naarmate het boek vordert raken de verschillende personages ook steeds meer met elkaar verbonden. Zo zeer zelfs dat ze Fuzzie uiteindelijk niet meer nodig hebben.
Fuzzie is een modern sprookje over affectie. Over de vraag of we ons niet automatisch hechten aan wie ons lijkt te begrijpen. Of, positiever geformuleerd, over de vraag wat voor verschil een beetje aandacht al kan maken?
Dit boek krijgt een plekje bij mijn favorieten. En dat terwijl ik bij een eerste kennismaking dacht: "Dit lijkt me nu echt wel vergezocht". Het is inderdaad een niet-alledaags boek, maar dan wel in de beste betekenis van het woord!
Kijk, zo had ik het dus niet bekeken. En dat is heerlijk als een boek zoiets met je doet. En die gekke Fuzzie slaagt daar in dit boek verschillende keren in. Want het formuleert fantastische beschouwingen over volwassen zijn, over de liefde, over eenzaamheid en aandacht. Het lijkt of dit wezentje perfect aanvoelt wat ik ook wel eens denk.
En dat is precies wat er gebeurt in dit boek. Verschillende mensen vinden een Fuzzie. Ze zijn allemaal een tikje eenzaam, op zoek naar de liefde. En ook naar zichzelf. En dan is er opeens een zeer aaibaar wezentje dat wel luistert en dat hen heel veel fascinerende ideeën influistert. De mensen gaan met andere ogen kijken naar hun omgeving. Ze proberen nieuwe dingen uit, ontdekken onbetreden paden. Zo gaan ze zich hechten aan hun Fuzzie, ze doen soms rare dingen om het niet kwijt te raken. En naarmate het boek vordert raken de verschillende personages ook steeds meer met elkaar verbonden. Zo zeer zelfs dat ze Fuzzie uiteindelijk niet meer nodig hebben.
Fuzzie is een modern sprookje over affectie. Over de vraag of we ons niet automatisch hechten aan wie ons lijkt te begrijpen. Of, positiever geformuleerd, over de vraag wat voor verschil een beetje aandacht al kan maken?
Dit boek krijgt een plekje bij mijn favorieten. En dat terwijl ik bij een eerste kennismaking dacht: "Dit lijkt me nu echt wel vergezocht". Het is inderdaad een niet-alledaags boek, maar dan wel in de beste betekenis van het woord!
Reacties
Een reactie posten