Geiger, De oude koning in zijn rijk
Het is ondertussen alweer acht jaar geleden dat mijn
allerliefste papa stierf aan de gevolgen van Alzheimer. Een langgerekt afscheid
was het, waarbij een erudiet man langzaam aan verbrokkelde tot een heel stil
restje mens. Intens treurig en hard. Ik mis hem nog elke dag.
Sindsdien loop ik met een grote boog om boeken heen die ook
maar in de verte met dementie te maken hebben. De confrontatie ontwijken heet
zo iets. Geen oude wonden willen openscheuren, geen zielepijn opwekken. Tot een
week geleden.
De oude koning in zijn rijk is namelijk een wonderbaarlijk
en bijzonder troostend boek over Alzheimer. Heel eerlijk en ontluisterend en
tegelijk niet alleen treurig. Want Geiger doet iets heel bijzonders: hij
ontdekte de meerwaarde van een brein in aftakeling. Namelijk: het legt onverwachte
associaties en brengt prachtige zinnen voort, vol raadsels.
De ommekeer was het moment dat Geiger de kracht vond om niet
meer tegen de ziekte in te gaan. Hij besloot om niet meer te willen dat zijn
vader logisch denkt, en ging dus zonder voorbehoud mee in diens verwarring.
Denkt vader dat hij thuis is bij zijn ouders, dan bevestigt de zoon dat. Vraagt
de oude koning om te vertrekken, dan zegt de zoon dat hij dat waarschijnlijk
wel kan regelen, als vader een beetje geduld heeft.
Wonderlijk liefdevolle gesprekken levert dit op. En de
mogelijkheid om nog écht contact met zijn vader te maken, wat daarvoor niet
lukte. Het bleef vermoeiend, hartverscheurend en moeilijk, maar door de
donkerte kwam een lichtheid, die het leven voor alle partijen lang draaglijk
maakte.
Gieger schreef met dit boek een stille ode aan zijn vader.
Een man die in de tweede wereldoorlog ernstige mentale kwetsuren opliep en een
leven lang probeerde daarmee om te gaan. Die een gezin stichtte en desondanks altijd
een beetje op de achtergrond bleef. Iemand die in alle eenzaamheid en
excentriciteit zijn steentje bijdroeg, tot aan het einde toe.
Kortom: een prachtig boek over liefde, familie en afscheid,
dat me erg heeft ontroerd. Het was herkenbaar en toch mild, waardoor het me
hielp ook de schoonheid te kunnen zien van een moeilijke periode in mijn
leven.
Leesclubvragen:
-
Waar heb jij afscheid van moeten nemen?
-
Welk beroep hadden jouw ouders en hoe bepaalde
dat hun karakter?
-
Van welke moeilijke periode kan je achteraf de
schoonheid zien?
-
Welk ritueel helpt jou bij verdriet?
-
Wie is jouw steun en toeverlaat in moeilijke
tijden?
Hoi Jacqueline, ik vond "Gestameld liedboek" van Erwin Mortier ook een erg mooi boek over Alzheimer. Zie mijn blog voor een korte bespreking met citaten. Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderenOver 'Gestameld liedboek' heb ik ook net geblogd en daarom komt 'De oude koning in zijn rijk' ook op mijn lijst, want ook over zo'n vreselijke ziekte worden prachtige boeken geschreven.
VerwijderenDank je voor de tip, ik zet het ook op mijn lijstje. Maar zal ook pas over 8 jaar zijn, vrees ik
BeantwoordenVerwijderen