Geiger, De oude koning in zijn rijk

Het is ondertussen alweer acht jaar geleden dat mijn allerliefste papa stierf aan de gevolgen van Alzheimer. Een langgerekt afscheid was het, waarbij een erudiet man langzaam aan verbrokkelde tot een heel stil restje mens. Intens treurig en hard. Ik mis hem nog elke dag.

Sindsdien loop ik met een grote boog om boeken heen die ook maar in de verte met dementie te maken hebben. De confrontatie ontwijken heet zo iets. Geen oude wonden willen openscheuren, geen zielepijn opwekken. Tot een week geleden.

De oude koning in zijn rijk is namelijk een wonderbaarlijk en bijzonder troostend boek over Alzheimer. Heel eerlijk en ontluisterend en tegelijk niet alleen treurig. Want Geiger doet iets heel bijzonders: hij ontdekte de meerwaarde van een brein in aftakeling. Namelijk: het legt onverwachte associaties en brengt prachtige zinnen voort, vol raadsels.

De ommekeer was het moment dat Geiger de kracht vond om niet meer tegen de ziekte in te gaan. Hij besloot om niet meer te willen dat zijn vader logisch denkt, en ging dus zonder voorbehoud mee in diens verwarring. Denkt vader dat hij thuis is bij zijn ouders, dan bevestigt de zoon dat. Vraagt de oude koning om te vertrekken, dan zegt de zoon dat hij dat waarschijnlijk wel kan regelen, als vader een beetje geduld heeft.

Wonderlijk liefdevolle gesprekken levert dit op. En de mogelijkheid om nog écht contact met zijn vader te maken, wat daarvoor niet lukte. Het bleef vermoeiend, hartverscheurend en moeilijk, maar door de donkerte kwam een lichtheid, die het leven voor alle partijen lang draaglijk maakte.

Gieger schreef met dit boek een stille ode aan zijn vader. Een man die in de tweede wereldoorlog ernstige mentale kwetsuren opliep en een leven lang probeerde daarmee om te gaan. Die een gezin stichtte en desondanks altijd een beetje op de achtergrond bleef. Iemand die in alle eenzaamheid en excentriciteit zijn steentje bijdroeg, tot aan het einde toe.

Kortom: een prachtig boek over liefde, familie en afscheid, dat me erg heeft ontroerd. Het was herkenbaar en toch mild, waardoor het me hielp ook de schoonheid te kunnen zien van een moeilijke periode in mijn leven.  

Leesclubvragen:

-        Waar heb jij afscheid van moeten nemen?

-        Welk beroep hadden jouw ouders en hoe bepaalde dat hun karakter?

-        Van welke moeilijke periode kan je achteraf de schoonheid zien?

-        Welk ritueel helpt jou bij verdriet?

-        Wie is jouw steun en toeverlaat in moeilijke tijden?