De neergang van Madrid (Eduardo Mendoza)

In het dagelijks leven hou ik me bezig met erfgoed en geschiedenis, musea en kunst. En heerlijk bestaan, maar niet bepaald vol spanning en suspense (al zijn er natuurlijk wel tal van historische sensaties!)

Laten we eerlijk zijn: historici en kunstwetenschappers leven zelden op het scherp van de snee. We hebben zelfs de roep bedachtzaam te zijn. Is het daarom dat er tegenwoordig in heel wat “literaire thrillers” ineens dynamische historici opduiken die met gevaar voor eigen leven de kunst en de geschiedenis verdedigen? Robert Langdon van Dan Brown is daar natuurlijk het beste voorbeeld van. (en neen, ontsnappen uit helikopters zit toch nog steeds niet in de basisopleiding tot historicus)

Ook in de neergang van Madrid speelt een kunstkenner de hoofdrol. Anthony Whitefield is echter geen geslepen speurder met atletische allures, maar een erg wereldvreemde, ja zelfs behoorlijk naïeve figuur. In de ban van Velazques reist hij naar Madrid anno 1936 om daar de kunstcollectie van een rijk adellijk geslacht naar waarde te gaan schatten. Natuurlijk wordt hij verliefd op de oudste dochter. En natuurlijk werkt hij zich geweldig in de nesten door bijzonder onprofessioneel zijn neus te steken in zaken die hem niet aangaan.

Een beetje een anti-held dus, en dat is wel een verademing na al het machogeweld van Langdon en consorten. Boeiend is ook de historische context waartegen dit verhaal zich afspeelt: Madrid in volle val. Met extreemrechtse politici, communistische strijders en sluwe generaals. En ons Anthony’ke die daar tussendoor door museumzalen drentelt en mijmert over de schilderkunst.

Een fijn en ontspannend en tegelijkertijd ook intelligent boek om te lezen. Net wat ik nodig had in de pre-vakantieweken. Maar soms raakte ik ook in de war: want er zitten wel heel veel personages in en die lijken ook allemaal zo op elkaar (ja, ik ben zo’n luie lezer die een lijst met namen achterin het boek wel kan waarderen)

Kortom: een boek voor mensen die graag een historische thriller in de ware zin van het woord willen lezen, en die wel tegen een beetje satire kunnen. 

Meer van dattem? Lees dan ook de uitstekende speurdersboekenvan Iain Pears.