Reis om de wereld in 80 dagen - Jules Verne

 

Heeft u dat ook? Dat dezelfde droom regelmatig terugkomt? De mijne komt ongeveer op het volgende neer. Ik heb haast want moet een trein/tram/bus halen om een heel dringende reden. Maar op de een of andere manier lukt me dat niet. Omdat ik plots geen klok meer kan lezen, omdat mijn benen niet werken, of (en dat is in de meeste gevallen zo) ik geen verbinding met het internet krijg en dus geen route kan uitstippelen. Ik span me in, zwoeg en zweet, maar het vervoersmiddel in kwestie rijdt net voor mijn neus weg. Kortom: de hel voor een controlefreak als ondergetekende!

U begrijpt dan ook meteen dat ik wel de allerlaatste persoon ben die warm te maken is voor een reis om de wereld tegen een strakke deadline. Alleen al daarom alle respect voor Phileas Fogg, de Stoïcijns kalme gentleman die dit avontuur wel aandurft. Zonder blikken of blozen vertrekt hij op een avond hals over kop met de trein naar Dover. Het plan is om 80 dagen later weer terug te keren. Maar dan moet hij natuurlijk alle aansluitingen wél halen.

Natuurlijk lukt dat niet en krijgt de Brit met heel veel oponthoud te maken. En wat ik dan zo bewonder: Phileas Fogg blijft daaronder ijzig kalm. Zo bovennatuurlijk rustig dat hij steeds kan nadenken over een alternatief. Want ja, die zijn er natuurlijk ook altijd, zeker als je over een ruim reisbudget beschikt. En zo lukt het dus prima om de reis binnen de tijd af te ronden.

Eén nadeel is er wel, want Phileas Fogg kijkt eigenlijk niet rond. Hij lijkt geen interesse te hebben in de landschappen die hij doorkruist. Als professionele reiziger is hij immers enkel geïnteresseerd in aansluitingen. (En in een dame, maar dat laat hij niet blijken!)

***

Mijn vader kocht dit boek in 1941, toen hij 16 jaar was. Hij schreef zijn naam en de datum heel keurig op het schutblad en bewaarde het boek daarna een leven lang. Op zich al voldoende reden om het eens te lezen. Al was de spelling ouderwets en het beeld op de wereld en andere culturen heel Europees, ik vond het toch een boeiende en spannende reis. Er zitten voldoende onverwachte wendingen in, verschillende sympathieke personages en een vleugje (onderkoelde) romantiek. 

Verne schreef dit boek als een vorm van edutainment, en vatte dus de kennis die er op dat moment over de wereld bestond helder samen. Hij doet dat subliem, want nooit is hij belerend. Of het nu gaat over olifanten, Chinees circus of Hindourituelen, ze worden heel naturel met het verhaal verweven. En ze geven het verhaal extra kleur. De andere boeken van Vere staan nu dus op mijn leeslijst!

Ik heb dus echt genoten van deze race tegen de klok. Ik hoop nu maar dat ik voortaan in mijn dromen even Stoicijns kan zijn!

De afbeelding is Publiek Domein via Rijksstudio: Verne's reis om de wereld in tachtig dagen, A. van Hoogstraten & Zn., 1876