3 toppers en een flopper

De voorbije maanden doorploegde ik vakliteratuur, reflecteerde over mijn kwaliteiten als procesbegeleider en schreef een "proeve van bekwaamheid". De blog verdween op de achtergrond. Maar de leesvreugde bleef! Bij deze deel ik graag nog even de highlights van wat ik sinds februari aan literatuur verorberd heb.

1. Zuiverheid van Jonathan Franzen

Een dikke pil, die blijft verrassen en verbazen, al moest ik wel even door een taaie passage heen bijten! Franzen is geniaal als analist van deze tijd. De wondere wereld van het internet en de hypocrisie van de authenticiteit neemt hij genadeloos onder de loep. Met minder humor dan zijn vorige boeken helaas, wel met evenveel vertelplezier. En zowaar met sociale personages, al hebben ze allemaal een barstje. Elk deel vertrekt vanuit een ander personage, en voegt een toekomst of een verleden toe. Ja hoor, ik blijf fan!






2. Zeven minuten na middernacht van Patrick Ness

Een moeder sterft en een jongen van dertien moet alleen verder, alleen hij weigert det onder ogen te zien. Hulp komt uit zeer onverwachte hoek: een boom vertelt hem intrigerende verhalen over genezing, de kracht van het leven en loslaten. Een duister, ietwat bitter boek, vol puberleed. heel puur en met sterke wortels in oude verhalen. Meer dan de moeite van het lezen waard. En de traan op het einde? Die smaakte zelfs zoet!

Ik kreeg deze tip van een professionele verteller die van bomen houdt. En ik kan me helemaal voorstellen dat dit een verhaal is naar zijn hart!




3. De menselijke conditie van Hannah Arendt

De leesclub raakte in de ban van Hannah en las met grote bewondering haar analyse van de maatschappij. Een boek van bijna 60 jaar oud, bleek razend actueel. Het veranderde mijn kijk op de maatschappij en de politiek voorgoed. Over het verschil tussen arbeiden, werken en handelen. Tussen politiek en maatschappij, openbaarheid en beslotenheid. Conceptueel uitdagend en met veel wijsheid geschreven. Een boek om nog vaak te herlezen, pen en papier bij de hand.






En de flopper? Dat was "Het smelt" van Lize Spit. Een boek dat de lelijkheid van de wereld genadeloos toont, terwijl ik een lezer ben die vooral schoonheid wil ontdekken. Toch las ik het uit, want het zit geweldig in elkaar. De spanningsboog is zo knap getrokken, dat ik ondanks alles wilde weten hoe het afliep. Hulde dus daarvoor, maar voor de rest gaat dit boek snel naar de boekenruil wat mij betreft!