Boeketiquette!


Ahh, kijk, mijn twee theekopjes! Ze lezen een boek. De oudste leest zijn zusje voor. Hun motivatie? Extern! Hier geldt immers de regel dat men pas een film mag zien als men ook het boek heeft gelezen. En dus verdiepen ze zich in Harry Potter en de Steen der Wijzen. Met heel veel zichtbaar en hoorbaar plezier, trouwens.

En als ze dan toch bezig zijn, breng ik hen in één klap de volgende basisregels bij:

1. Men eet niet in de buurt van een boek.
2. Men drinkt niet in de buurt van een boek (zelfs geen thee!)
3. Men scheurt, knipt noch plakt
4. Men breekt geen ruggen
5. Men krast, krabbelt noch kleurt in een boek (enkel een subtiel potloodstreepje bij een treffende passage is eventueel toegestaan)
6. Men gooit niet met boeken
7. Men slaat niet met boeken op elkaars hoofd.(zeker een gebonden exemplaar kan hard aankomen)

Boeken zijn onze vrienden. Die behandel je met respect! "Jongens, we zijn geen varkens!"


Om alle bovenstaande redenen heb ik moeite met het boek “Wreck this Journal” Van Keri Smith. Want daar moet je het juist allemaal wel doen: scheuren, krassen, gooien, besmeuren van een boek. Nu ben ik verder grote fan van Keri,( en bejubelde haar in deze blog al eerder). Ook creatieve eye-openers kunnen altijd op mijn warme belangstelling rekenen. En dus kan ik me wel uitleven in opdrachten als “kleur eens buiten de lijntjes”. “Schrijf eens slordig” en zelfs “Bewerk het kolofon”. Maar toch kan ik het op de één of andere manier niet over mijn hart verkrijgen om opdrachten als deze uit te voeren:



Anderen hebben daar blijkbaar veel minder moeite mee. Tik eens “Keri Smith” en “Wreck” in op Youtube en u vindt oneindig veel filmpjes vol boekenmartelingen. Let vooral eens op de gezichten van de “daders”: blijkbaar hebben sommige mensen een zware rekening te vereffenen met het fenomeen boek. Het gooi, smijt en smeurwerk is zo te zien behoorlijk bevrijdend. O, de rillingen lopen over mijn rug bij het aanschouwen van zoveel boekenleed! Mijn journal is voorlopig dus nog niet zo wrecked. Er is sprake van een serieuze, waarschijnlijk chronische blokkade op dat punt.

Boeken zijn immers als dames van klasse: ze verdienen het met égards behandeld te worden. Want ze zijn met liefde gemaakt. Om dat laatste punt nog even te illustreren volgt tot slot nog een mooi filmpje over een ambachtelijke drukkerij in Engeland (uiteraard! Land van thee, alomtegenwordig historisch respect én boekenliefde). Oftewel: de geboorte van een boek in 2 minuten:


Reacties

  1. "Boeken zijn onze vrienden. Die behandel je met respect!"
    Zo is het maar net, en daarom leen ik al heel lang nooit meer boeken uit. Goede vrienden leen je ook niet uit om ze met vette vingerafdrukken en geknakte ruggen terug te krijgen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat zou inderdaad vreselijk zijn. Gelukkig heb ik daar nog geen slechte ervaringen mee!

      Verwijderen
  2. Super-regels, die bewaar ik voor binnen een paar jaar. ;) Alleen tegen de thee-regel zondig ik zelf vlotjes. Zo'n 'verniel-boek' is een leuk idee, maar niks voor mij. Ik wil dat zo'n boek leuk blijft en doe er dan niks mee omdat het wel eens kan mislukken. Zo werkt het niet natuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik beken: ook ik vind thee drinken en boeken lezen een ideale combinatie! (niet verrassend denk ik) maar voor de jeugd leggen we de lat hoog!

      Verwijderen
  3. Hebben de theekopjes dan wel De klokkenluider van Notre Dame gezien? ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ehm, snap even niet wat je bedoelt???

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De klokkenluider van Notre Dame is het welbekende boek van Victor Hugo. Dit is echter ook een Disney-film. Telt de eerst lezen dan kijken regel ook voor Disney-films, aangezien Disney-films ook redelijk vaak boekverfilmingen zijn? (Hier bedoel ik niets kwaads mee hoor, gewoon een grapje ;-) )

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah, ik was blijkbaar even de clou van mijn eigen verhaal kwijt! In principe geldt dat natuurlijk ook voor de klokkenluider! Maar dat zullen we de theekopjes maar niet aandoen, zeker? Zo streng ben ik ook niet voor mezelf ( vaak gaat het bij mij andersom :eerst de film en dan het boek!) Ja, opvoeden is een vorm van idealisme (zucht)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts