Geoffrey Chaucher, De Canterbury tales



Er was eens een tijd waarin mensen niet aan smartphones waren verkleefd. Lage dagen waren het, waarin geen enkele selfie of statusupdate het leven zag. Momenten waarop de mensheid mijmerend rondslenterde, en zich daarbij soms dood verveelde. Ja, beste lezers, dat waren de tijden waarin men elkaar nog verhalen vertelde. ’s Avonds bij het knetterend haardvuur bijvoorbeeld, tussen de middag als men uitrustte van het harde werk op het veld. Of, tijdens een lange reis, die anders te weinig afwisseling zou bieden.

Veel van die vertelkunst is verdwenen, in de nevelen van de geschiedenis opgelost. Maar af en toe kunnen we er nog een glimp van opvangen, tussen twee mistslierten door. De Canterbury tales bijvoorbeeld, bieden zo’n boeiend inkijkje in een levendige vertelcultuur. Meer dan zes eeuwen geleden nam ene Geoffrey Chaucher immers de ganzenveer op om vertelsels op te tekenen. En zijn ironische blik overleefde moeiteloos de tand des tijds.

Waar gaat het over, hoor ik u vragen? Devote pelgrims op bedevaart? Dat kan toch nooit opwindend zijn? Wel, beste lezer, de pelgrimage is slechts een aanleiding, een raamvertelling. En de arme Thomas Becket komt er amper aan te pas. Hoe het dan wel gaat? Luister,…

In een ietwat aftandse Londonse herberg ontmoeten we een allegaartje aan pelgrims. Tussen pot en pint rapen ze moed bijeen om de lange voetreis aan te vangen. Er is een student bij, een moederoverste, een arts, een losbandige dame en een molenaar. De waard kent zijn gasten en daagt hen uit tot een verhalenwedstrijd. Onderweg moet iedere pelgrim vertellen en het verhaal dat het beste heeft gesmaakt, verdient een gratis maaltijd. Nou, daar hebben de stamgasten wel oren naar. En de herbergier wordt zo nieuwsgierig dat hij besluit om mee te reizen.

Wat volgt is een boeiende, bijzonder afwisselende reeks verhalen. Van zeer gortige schuine humor, over ontroerende liefdesgeschiedenissen tot heroïsche verslagen van ware riddermoed. Schitterende vertellingen, die nadien telkens van commentaar worden voorzien door de luisteraars. Want dat smaken konden verschillen, dat wist men in de middeleeuwen al.

Ed Franck maakte een sprankelende hertaling van dit oeroude meesterstuk. Daarvoor zette hij ook de snoeischaar in al te zeer uitwoekerende zinnen. Want, neem het van mij aan, die middeleeuwers keken niet op een bijzin meer of minder, en om hun eigen betoog mer gezag te verlenen, dikten ze het vaak aan met ellenlange referenties aan  grote geleerden. Ed Franck knipte de overbodige verteldraden weg en dikte de commentaren van de medereizigers nog wat aan.  Dat gebeurt echter met respect voor Chauchers oorspronkelijke karakterschetsen, en zo worden deze discussies wat mij betreft  een echte een meerwaarde in dit boek.

Carll Cneut voorzag de tekst van schitterende illustraties. Naast sobere portretten van de vertellers, voegt hij speelse referenties naar de verhalen toe. Rood is de hoofdkleur, en vaak zijn de personages als een silhouet weer gegeven. Zodat de lezer nog alle ruimte krijgt om de details aan te vullen en de personages verder in te kleuren.

Kortom: een droom van een boek! Eentje waarbij je je ogen uitkijkt, je lachspieren aan het werk zet en je oren af en toe gloeien van de spanning! Een fantastisch eerbetoon aan de wondere wereld van de Late Middeleeuwen. Dat tijdvak heeft al lang geleden mijn hart gestolen. En nu weet ik weer waarom!

Reacties

  1. Prachtige verhalen inderdaad, zo rijk aan alles en een genot om te lezen, zelfs zoveel eeuwen later. Lang leve de Middeleeuwen!

    Groetjes,

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit is bijna jeugdsentiment, ooit heel lang geleden heb ik Chaucer voor mijn studie Engels gelezen. Zijn verhalen zijn nog steeds levend, mooi is dat toch.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh ja, die komt zeker op de lijst om te lezen. En dat gevoel van vroeger, toen de wereld nog zo groot was als 1 dagreis ..... wat een extra tijd zou dat opleveren. Maar ja, ik moet toegeven dat ik enerzijds een redelijk regelmatige lezer ben maar anderzijds ook dol ben op de afleidingen van facebook, twitter, instagram, goodreads etc. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb dit ooit in het originele Middelengels gelezen! Wat heerlijk dat er nu een goed leesbare, mooi vormgegeven Nederlandse editie is, waarmee de wereld van de late Middeleeuwen zo toegankelijk wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Beste dames. Het was een hektische week en ik ben er dus niet in geslaagd jullie eerder te bedanken voor jullie vriendelijke commentaren. En dat terwijl ik er altijd zo blij mee ben. Excuses dus, ik zal mijn leven beteren! Er is rustiger vaarwater op komst!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts