Sttttt studie

Het was de voorbije weken weer alle hens aan dek. We spoorden door het hele land, vergaderden, woonden studiedagen bij (ontdekten een nieuwe theesoort) en verstrekten advies. En tussen de bedrijven door trachtten we ook nog eens de stroom werkmailtjes in te dammen.Voeg daar aan toe:
  •  Een wel erg blijde kinderschaar, wiens hartjes deze Sinterklaasdagen vol verwachting klopten (en wiens schoenen moesten worden gevuld). 
  • Een duo katachtigen dat deze week ontdekte dat
    • 1) het erg fijn is om na een regenbui uitvoerig te worden afgedroogd 
    • 2) appelcake (vers gebakken voor het bezoek) heerlijk smaakt 
    • 3) een wasmand met pasgestreken linnengoed een ideale kattenmand is.

Oooh makkers, staakt uw wild geraas! Want ja, op dergelijke ogenblikken wil een mens wel eens weemoedig terugblikken op verloren dagen. Toen we nog studeerden bijvoorbeeld en we amper verantwoordelijkheden hadden. Toen we alle dagen nieuwe dingen ontdekten en onze hersentjes knetterden van de pret. Toen we ons nog volop konden verdiepen in één bepaalde kwestie en daar 's avonds met vrienden ellenlang over door konden bomen, bij pot en pint. Hevig discussiërend en wereldverbeterend. Ach, die mooie studententijd!

Het boek dat ik deze week (op de trein van hot naar her) las bracht die periode weer even helemaal tot leven. Het leven aan de universiteit. Met alle vrijheid en het continue plezier om nieuwe dingen te ontdekken. Maar ook met alle onzekerheden van dien. Want na de studie start het echte leven en dat was inderdaad best wel even een uitdaging.

Eugenides weet dit helder te schetsen in een prachtig boek over hoe moeilijk het leven kan zijn als je net bent afgestudeerd en je alles zelf aan de lijve moet ontdekken. Een baan zoeken en houden, een relatie verder uitbouwen, een huishouden runnen, en de eerste compromissen sluiten met de werkelijkheid.

Eugenides' werk wordt wel eens vergeleken met De correcties van Franzen. Disfunctioneel Amerika, weet u wel, de duistere zijde van de nette burgerij. En daar zit wel wat in, want ook in dit boek hebben mensen vreemde trekjes. Een hoofdrol is bijvoorbeeld weggelegd voor iemand met een zware bipolaire stoornis, wat soms grappig, maar vaker nog diep treurig is.

Franzen blinkt uit in de ironische aanpak en in echt immorele personages die enkel aan zichzelf denken. Bij zijn correcties en  de vrijheid heb ik veel gegrinnikt, maar ook vele keren meewarig het hoofd geschud bij zo'n flagrant gebrek aan medeleven. Eugenides daarentegen trekt volop de kaart van de empathie. Hij houdt van zijn personages en dat voel je. Zo brengt hij hun zoektocht naar de ware liefde of het ware geloof op een begripvolle, haast tedere wijze in beeld. Zonder hen ook maar één keer belachelijk te maken. Maar wel met oog voor grappige momenten. Waar de figuren van Franzen bijna karikaturen zijn, maakt Eugenides er mensen van vlees en bloed van.

Zo is er Mitchell, die een wereldreis maakt in de hoop het ware geluk te vinden in een religieuze secte. Hij trekt van de ene kerkgemeenschap naar de andere, wanhopig op zoek naar zingeving en rust. Madeleine dreigt een wetenschappelijke loopbaan in de Engelse letterkunde op te offeren voor haar zieke vriend Leonard. Terwijl die Leonard zelf zijn briljante onderzoekscarrière als chemicus lijkt te verprutsen uit pure onmacht. De driehoeksrelatie tussen deze personen maakt het allemaal nog veel ingewikkelder en verwarrender, ook voor henzelf.

We volgen dit drietal tijdens hun laatste maanden aan de universiteit en het eerste jaar in de echte wereld. De vertelperspectieven wisselen elkaar af, waardoor je soms drie versies krijgt van een zelfde gebeurtenis. Wat bijzonder is en het verhaal op een mooie manier verdiept.

Maar vooral is dit een boek over lezen. Over de victoriaanse romans die Madeleine bestudeert. En die steevast eindigen met een gelukkig huwelijk. Terwijl juist dat voor haar onhaalbaar blijkt, in de onromantische realiteit van de jaren '80. Eugenides legt het zelf helder en erudiet uit in dit interview.

Echt een boek om van te houden dus, vol warmte en eruditie. Maar ook heel herkenbaar. Het voerde me feilloos terug naar die fijne, maar ook soms best lastige studententijd en de eerste tijd daarna. En dan denk je onwillekeurig toch: blij dat ik nu al wat verder sta. En al die drukte? Die nemen we er dan maar bij!

Reacties

  1. Ligt al een jaar of zo in de kast te wachten. Ik heb 'm maar weer wat hoger op de stapel gelegd....'vooral is dit een boek over lezen'....ja dan heb ik er onmiddelijk weer zin in!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het gaat over lezen en over de Victoriaanse roman, maar wel zijdelings. Dus als je een hoofdlijn over lezen zoekt, dan zal je toch teleurgesteld zijn, vrees ik. (maar de rest van het boek is ook de moeite waard!)

      Verwijderen
  2. Ik heb het boek al bijna 2 jaar in huis, na een warme aanbeveling van een collega die het tijdens een verblijf in de VS had gelezen, maar net als bij Joke zorgt de opmerking "vooral is dit een boek over lezen" er voor dat het meteen extra hoog op de nog-te-lezen stapel komt te liggen. Wat doe je me toch aan, Theetante? Ik weet gewoon niet meer waar ik moet beginnen met al die mooie aanraders van mijn medeboekbloggers ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Anna. Ik ben nu op jouw aanraden Makine aan het lezen, dus we doen vooral elkaar heel wat aan. Zoals ik tegen Joke al zei, is het lezen een belangrijk nevenplot in dit boek, maar niet de hoofdzaak (kwestie van geen verkeerde verwachtingen te scheppen, natuurlijk)

      Verwijderen
  3. Ik was er niet zo van onder de indruk. Maar ja, dat zegt alleen iets over mij denk ik.
    http://heldenreis.nl/2013/02/welk-boek-lees-je-op-dit-moment.html

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lezen blijft persoonlijk en maar goed dat we het niet altijd eens zijn!

      Verwijderen
  4. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog niet over dit boek gehoord had. Dus bij mij is er nog geen sprake van het hoger leggen op de stapel nog te lezen boeken, maar dat doe ik nu wel voor de "mentale" lijst! Bedankt weer voor een inspirerend artikel.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En jij bedankt voor het compliment. En natuurlijk veel leesplezier. Dit was voor mij echt zo'n boek waar je een tijd in leeft, en dat je ook nadien nog ee tijd meedraagt (en dat dan ten nadele van het nieuwe boek)

      Verwijderen
  5. Ik vond The Virgin Suicides van Eugenides niet zo'n schitterend boek. Het lag me gewoon niet.
    Maar het thema van dit boek spreekt me wel aan, dus misschien dat ik het toch maar eens probeer.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dit was het eerste boek van Eugenides dat ik heb gelezen en ik kan dus niet vergelijken. Ik heb wel zin gekrege o meer van hem te lezen, maar nu twijfel ik weer... We moeten het beiden misschien gewoon eens proberen?

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts