Thuis



“Zo”, zei tante na een lange werkdag, “ik ben blij dat ik thuis ben!” En gelijk heeft ze, want als we marketeers moeten geloven, bevindt ze zich momenteel op een welhaast mythische locatie. Een walhalla zonder weerga.

Thuis, dat is immers de plek waar je niets hoeft, en waar je helemaal “jezelf” kan zijn. Zonder gekamde haren en in flanellen pijama. Een plaats om ettelijke potten thee te slurpen en alleen maar te genieten. Al dan niet aan een knetterend haardvuur. Thuis, dat is een spinnende kat op schoot, een warm bad, een veilige haven in een o zo vijandige wereld.

Gemakshalve wordt bij dit soort gepimpte thuispraat even vergeten dat er thuis ook een afwas staat te wachten. Of een berg strijk. En dat er af en toe vuile sokken rondslingeren of plots een dikke spin opduikt. Kortom: dat het pure genieten in de praktijk best wel meevalt, omdat er nu eenmaal ook heel wat werk moet worden verzet.

Maar goed, hét summum van het “oost-west-thuis-best-gevoel” is toch wel onderstaande scène uit the Wizzard of Oz: “There is no place like home!"





En toen tante enige tijd geleden een prachtige nieuwe editie van deze klassieker tegenkwam, dacht ze: “dat wordt het nieuwe voorleesboek!” Kwestie van de theekopjes af en toe ook iets substantieels voor te schotelen. Voor hun culturele bagage, nietwaar?



Elke avond nestelden broer en zus zich gezellig onder een dekentje en luisterden ademloos (echt waar) naar de lotgevallen van Dorothy in het land van Oz. De zoon stond in voor de geluidseffecten (specialiteit: gierende wind), de dochter loste ondertussen vragen op als: “Wat zou jij nu doen als je Dorothy was? Of “Hoe kunnen ze dit oplossen?”. Kortom: uiterst interactief en educatief zéér verantwoord!

Ondergetekende, de voorlezer van dienst, ontdekte wel al snel dat het boek sterk verschilt van de olijke musical met de snoezige Judy Garland. Het verhaal is veel enger, soms gewoonweg duister en er worden zonder pardon heel wat armen, benen en hoofden afgekapt. Scènes die menig weldenkend kinderboekenproducent vandaag zou mijden. Maar de theekopjes konden best tegen dergelijke stootjes.

Ook de moraal van het verhaal, die er in de film wel erg dik op ligt, kwam in het boek amper ter sprake. Wel zoeken de vogelverschrikker, de blikkenhouthakker en de leeuw respectievelijk een brein, een hart en wat moed maar nergens wordt er geopperd dat ze dit “uit zich zelf moeten halen”. Of “dat het er altijd al inzat”. Geen zeemzoete american dream in de originele versie dus. Enkel impliciet de boodschap dat “wie probeert, die leert”

Voeg daar aan toe: heel veel fantasierijken, compleet met volstrekte slechterikken. De ene al wat beter uitgewerkt dan de andere. Vooral naar het einde toe bevat elk hoofdstuk wel een nieuw rijk, met kopvoeters bijvoorbeeld , vechtende bomen of heel breekbare porseleinen poppetjes. Tante vond dat het allemaal wel wat beter kon worden uitgewerkt, maar de theekopjes hadden daar geen last van en vonden het prachtig.

En dan nog de clou: de bovenstaande scène zit er helemaal niet in. Dorothy wil wel naar huis (al is niet duidelijk waarom, want het lijkt erg saai en kleurloos in Kansas). En ja, ze klakt wat met zilveren schoenen (geen rode) maar daarmee is de kous ook meteen af. En reden te meer dus om de film nog eens extra kritisch te bekijken. Hier is toch enige propaganda aan het werk geweest, zo vlak voor de oorlog!

De slotsom: een uiterst leesbaar boekwerk (en dat komt natuurlijk ook door de uitstekende vertaling van Ernst van Altena). Met prachtige tekeningen die in niets aan de film doen denken (echt knap gedaan). En heel inspirerend voor de theekopjes, want zij maakten – speciaal voor u – beiden een impressie: met die culturele bagage komt het dus helemaal goed!

De zoon (9)



De dochter (7)





Reacties

  1. Hoi, een citaat uit dit boek komt in veel films voor: "We're not in Kansas anymore". Groet, Erik

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De theekopjes mogen op hun beide oren slapen wat de culturele bagage betreft, denk ik. Knappe tekeningen trouwens!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het compliment is doorgegeven. En gisteren zijn we begonnen aan Alice In Wonderland!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts