Vakantiegevoel


Het is zomer. En dan droomt een mens al eens weg van verre oorden. Van rustiek beboomde bergen, zonovergoten stranden en klaterende watervallen. En van talrijke ontdekkingen, zoals onvermoede vlinders, onverwachte archeologische schatten en … nieuwe soorten thee.

Doch, voorlopig moet tante het stellen met haar eigen tuin. Met de haar reeds bekende theesoorten. Met de vrolijke fratsen van haar immer turbulente theekopjes. En met het katertje Abel die naar binnen wil, of nee, toch weer naar buiten. Bij nader inzien…weer naar binnen, of toch liever weer….

Ja mensen, rust was een relatief begrip deze week. Maar toch heeft tante een heus vakantiegevoel. De voorbije dagen heeft ze immers vertoefd op een echte oceaanstomer. En is ze van het verre Azië, langs de kusten van Afrika en de Rode Zee naar Europa gevaren. Een fantastische reis en dat vanuit haar eigen luie zetel: maak het mee!


Ondaatje neemt ons mee naar 1954 (petticoats, jazzmuziek, cocktails en suikerspinkapsels). Drie jongetjes van 11 jaar zijn in Sri Lanka ingescheept voor een reis naar Engeland, waar hen een Britse kostschool wacht. Blijkbaar hebben zij nogal onverantwoordelijke ouders, want de knullen krijgen vrij spel. Heerlijk natuurlijk (vonden ook de theekopjes!).

Ze ontmoeten heel wat bijzondere volwassenen aan boord. Zoals de botanicus die in het ruim stiekem een feërieke planentuin heeft aangelegd. Een pianist die hen laat proeven van muziek en ritme. Een literatuurkenner die hen prachtige verhalen vertelt, maar nooit het einde verklapt (zodat ze met veel zin voor verder lezen van boord gaan). Heerlijk waren ook de twee Violetten: keurige dames (denk: bloemetjesjurken) die dagenlang bridge spelen en ondertussen die de huwbaarheidsgraad van iedere 50-plusser kritisch onder de loep nemen. Ook nog aan boord: een baron met sluwe plannen, een oosterse medicijnman, een mysterieuze gevangene en een dame met creatieve aspiraties

Het eerste deel van het boek is zo één fantastische ontdekkingstocht in een ongewone, kleine en besloten wereld. Vol geur (kaneel! kardemom!) en kleur (die zonsondergangen!). Maar dan gebeurt er iets (geen paniek: ik ga niet vertellen wat) waardoor de jongetjes toch iets van hun onschuld verliezen. Waardoor ze gaan inzien dat de volwassen wereld niet één grote droom is. En waardoor de reis een rite de passage wordt naar volwassenheid. Een ervaring die hen voor het leven aan elkaar bindt.

Ik hield persoonlijk iets meer van het eerste deel (echt wegdroommateriaal). En het einde was niet de climax die ik toch een beetje had verwacht. Maar voor de rest absoluut een aangename leesreis!

Toch nog één kleine verzuchting. De “achterflaptekstenschrijver” dezes ging wel een tikje uit de bocht , wegens welgeteld twee spoilers die ik liever nog niet had geweten. Het is nu definitief: ik lees geen achterflappen meer! Ik vertrouw wel op mijn medebloggers!

Reacties

  1. Mooi boek, mooie bespreking en mooi tekeningetje!
    Enne....ook in je eigen achtertuin valt er soms nog wat te ontdekken! Zo ontdekte ik vorige week een heuze bosmuis hangend aan de pindakorf! Met zijn grappige kopje met enorm grote oren keek hij of zij af en toe schalks om het hoekje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Geweldig! Als ik muizen in de tuin tegenkom zijn dat - helaas - vaak "kadootjes" van de poezen (en dan roep ik met overslaande stem meteen de bibliothecaris erbij!)

      Verwijderen
  2. Leuke bespreking. Zo goed geschreven dat ik het boek misschien ook wel eens ga lezen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. niet lang geleden had ik een droom, het plan was om daar een verhaal uit te breien. totdat ik een korte beschrijving van dit boek las: het was mijn droom, een beetje. wel.

    na jouw zin over een tuin in een schip was ik verkocht, het staat inmiddels op mijn verlanglijst.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ach winterlief! Laat dit je er toch niet van weerhouden je verhaal op te schrijven! Het laatste wat ik wil is mensen ontmoedigen....

      Verwijderen
    2. hihi ;) niet jouw schuld maar die van Ondaatje.. nah, flauwekul natuurlijk. maar een beetje vreemd was het wel.

      Verwijderen
  4. Ik heb dit boek ook ergens liggen. Was destijds niet razend enthousiast over The English Patient en stond daarom ook niet meteen te trappelen om deze roman te lezen, maar de aanbeveling "aangename leesreis" is voor mij natuurlijk onweerstaanbaar. Het komt dankzij jouw bespreking een stuk hoger op de nog-te-lezen stapel te liggen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik moest inderdaad aan jou denken toen ik dat zinnetje schreef ;-)! Maar "leesreis" was nu eenmaal het perfecte woord om dit boek te omschrijven!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts