Ben ik een barbaar?



Zo’n twee weken geleden was tante te gast op een heuse Soirée Barbare. Wacht. Voordat u ten prooi valt aan wilde fantasieën even verduidelijken dat de barbaren in kwestie CULTUURbarbaren zijn. Dus geen nodeloos wapengekletter, woest gegil of zinloos geweld.

Plaats van actie was de imposante vliegtuighal van het Belgisch Legermuseum in Brussel. En nee, er weerklonk geen marsmuziek, in tegendeel, een echte DJ-set stond in voor hippe deuntjes. Het voelde bovendien bepaald barbaars om zo bij het vallen van de avond met een glas wijn door het museum te struinen, of tussen de museumstukken een kroket te verorberen. Maar verder waren alle deelnemers toch vooral boekenwormen, die zich hadden verzameld om Alessandro Baricco te ontmoeten en door te praten over zijn geweldige boek “De barbaren”.

OK, Whats the fuss about? Baricco analyseert op geniale wijze de veranderende cultuur, zonder te vervallen in sikkeneurig geweeklaag over cultureel verval en “den dieperik”.


Kort gezegd komt zijn stelling erop neer dat de “verticale mens”, de “meerwaarde zoeker” of de erudiet een 19de eeuws verschijnsel is. Toen noeste arbeid en uren studie nog genoegen verschafte. Vandaag de dag worden we steeds meer horizontaal. We weten over veel dingen iets, en hollen van het één naar het ander zonder echt in de diepte te gaan. Alles moet eenvoudig zijn, zodat we het snel kunnen doorslikken, en weer door kunnen naar het volgende. En Baricco vraagt zich af of dat nu echt zo erg is?

De boekenmarkt bijvoorbeeld is verre van ingestort. Er wordt misschien meer pulp verkocht dan vroeger, maar de echte literatuur ging er volgens hem niet op achteruit. Integendeel: meer mensen dan vroeger hebben er toegang toe. En lezen het ook.

De cultuur muteert volgens hem, onze kinderen zijn al zo. En wij gaan daarin mee, willen of niet. Na enige introspectie moet ondergetekende inderdaad bekennen dat ze vaker iets Googled dan opzoekt in een echte encyclopedie. En dat ze ook regelmatig een soort flipperkastgevoel krijgt. En laten we eerlijk zijn, dit bloggen is voor Baricco ook een bijzonder barbaarse bezigheid.

Kortom: een heel boeiend boek, dat je kijk op de wereld toch wat verandert. En waar je ook wat kritiek op kunt hebben. Hoe zit het bijvoorbeeld met de hele mindfulness beweging die juist pleit voor rust in plaats van rush? En is het ook niet zo dat het aandeel boekenwormen en studiehoofden in een maatschappij altijd relatief beperkt is en constant blijft?

Heel veel stof tot nadenken dus. Geen wonder dat zovele Vlaamse fans afzakten voor de Soirée Barbare en daar urenlang met specialisten verder debatteerden over dit thema. Meer commentaren op het boek vindt u hier, hopelijk kunt u er binnenkort ook de lezing van Baricco herbeluisteren.

En hoe zit het ondertussen met uw barbaarse gehalte?


Reacties

  1. Ik had dit boek ook al een tijd op m'n lijstje staan. Ben nu nog nieuwsgieriger geworden. Ik denk wel dat we naar een andere soort mens 'evolueren', veel oppervlakkiger, de 'zappende' mens, overal een beetje van maar nergens meer de diepte in. En ja, ik vind dat wel erg. Je hoeft niet gelijk een boekenwurm of studiebol te zijn, maar een beetje diepgang vind ik toch wel belangrijk voor een wereldburger!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helemaal mee eens Joke. En ik denk ook dat mensen op den duur al die oppervlakkigheid wel beu gaan worden. Wegens wel erg makkelijk en niet meteen inspirerend. Laten we hen in elk geval het goede voorbeeld geven!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts