De leesclub (en Julian Barnes)
Al enkele jaren maakt tante deel uit van een heuse boekenclub. Nu is dat minder griezelig dan het misschien lijkt. Immers, niets te statuten en huishoudelijk reglementen! Het betreft gewoon een kliek leeslustige dames die om de zes weken afspreken het zelfde boek door te nemen. Verwante zielen dus, die graag eens doorpraten over hetgeen ze allemaal gelezen hebben (toen de kinderen in bed lagen).
Op de “clubavond” klitten we dan samen bij één van ons. Drinken er schuimwijn, knabbelen nootjes en bespreken het boek. En passant bieden we elkaar lees- en opvoedingstips en een luisterend oor! Om dan tenslotte te eindigen met een kop thee en de prangende vraag: wat wordt onze volgende uitdaging? Nooit een gemakkelijke keuze, steeds inzet van discussie, want er is ondertussen al een hele stapel literatuur de revue gepasseerd. Een kleine selectie:
Gisterenavond was het weer zover! Dit keer was het Julian Barnes die ons samenbracht rond het boek “Alsof het voorbij is”. Sommigen vonden de oorspronkelijke, Engelse titel “The sense of an Ending” trouwens beter en niemand begreep de foto op de Nederlandstalige kaft, maar dat terzijde.
In het boek blikt een oudere man terug op zijn leven en beseft hoe vertekenend herinneringen kunnen zijn. Het menselijk geheugen is namelijk geen fototoestel, geen videocamera, maar een soort selectiemechanisme. Onbewust kleur je je herinneringen bij tot het beeld wat jou past. Als het verleden plots helemaal anders in elkaar zit dan je dacht, roepen de bijpassende emoties allerlei nieuwe herinneringen op. Behoorlijk pittig, zo ondervindt Anthony, de hoofdpersoon uit dit boek.
Die filosofische achtergrond vonden we eigenlijk interessanter dan het verhaal zelf. Voorak het einde vonden we toch een beetje minder (maar misschien hadden we ook te veel verwacht, Booker Prize indachtig!). Neen, we genoten vooral van de verwijzingen naar de Griekse filosofie. En van de beschouwingen over tijd en geschiedenis. Van de Britse sfeer ook. We vroegen ons trouwens ook af of we de hoofdpersoon eigenlijk sympathiek vonden? (moet dat eigenlijk?) En of dit een boek was dat je aan pubers te lezen kunt geven? Misschien wel: er zit in elk geval heel veel levenswijsheid en stof tot nadenken in.
Toen we achteraf aan de thee en de paaseieren zaten, was het weer flink dubben over het nieuwe boek. Moest iemand van u een suggestie hebben voor een goede (en vooral snelle) selectieprocedure: geef een seintje. Uiteindelijk kwam bij ons het volgende plan uit de bus: we lezen Mrs. Dalloway van Virginia Woolf. U hoort er meer over in de loop van juni!
Ik zit ook bij een leesclub. Wij kiezen als volgt: we maken een lijstje met wie wanneer de leeskeuze maakt (iedereen komt aan de beurt). Diegene die 'aan de beurt is' maakt dan op bijeenkomst A de keuze voor bijeenkomst A+1 bekend. Een boek wat zij graag eens zou willen lezen. Stilzwijgende afspraak is dat we daarover geen discussies gaan voeren (dan wordt eindeloos en juist als je denkt dat je het niet zo leuk zal vinden kan dat verrassend uitpakken). Alleen als iemand van ons het al gelezen heeft, komt er een alternatief op tafel (degene die kiest heeft een lijstje van 3). Gaat eigenlijk altijd goed bij ons! Wij letten er bij de keuze ook wel op of het boek goed verkrijgbaar is (bij de biep danwel de plaatselijke boekhandel of BOL).
BeantwoordenVerwijderenOhh ja, degene die kiest bereidt de discussie ook voor; dat is meestal een A4tje met punten die zij er uit gehaald heeft en vragen die zij in de groep wil gooien. en soms verwijzingen naar een leuk interview met de auteur of een filmpje of zoiets
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor deze tips! Misschien moeten we het zo eens proberen! We waren niet verder gekomen dan: iedereen doet een briefje met een boek in een pot en dan trekken we er eentje (maar dat leverde vroeger ook altijd veel discussie op). Het probleem is alleen inderdaad vaak om een boek te vinden dat nog niemand gelezen heeft: ijverige boekenwormen als we zijn!
VerwijderenJammer dat ik niet in de buurt woon en ook bij het clubje zou mogen. :-((
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me zo leuk om in zo'n clubje te zitten.
Er zijn vast bij jou in de buurt ook leeslustigen? Wij zijn begonnen met een groepje collega's en iedereen kende wel iemand die er ook bij wilde. Dus gewoon starten hoor met zo'n club!
VerwijderenWij hebben dit boek vorige maand in een informeel clubje boekbloggers besproken (verslagje hier) en hadden net als jullie een inspirerende en geanimeerde discussie. Er was zoveel te ontdekken in dit dunne boekje. Perfect voor de betere leesclub!
BeantwoordenVerwijderenIk zit bij dat zelfde clubje als Anna en ik vond dit boek inderdaad heel geschikt om in een boekgroep te bespreken.
BeantwoordenVerwijderenIn een heel andere boekgroep - degene bij wie de avond gehouden wordt (altijd bij iemand thuis), die mag een boek voorstellen. Of meerdere, waar de anderen dan uit kiezen. Heel veel discussie is daar meestal niet over. Wel heeft iedereen veto recht want er zijn tenslotte onderwerpen die sommige mensen liever niet lezen. Dat vetorecht gebruiken we zelden.
Bedankt voor deze suggestie Judith. We zullen inderdaad ook iets dergelijks moeten afspreken! Na de volgende leesclub zal ik melden wat het is geworden!
VerwijderenLeuk je blog te ontdekken!
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad: Barnes is een pareltje.
Bij ons werkt het als volgt: degene bij wie de bijeenkomst is kiest vier of vijf boeken uit die zij zou willen lezen. Daaruit kiezen we dan een. Of twee, zoals met Julian Barnes, want toen lazen we ook Lawrence Hill (The book of Negroes).
Bedankt voor de suggestie. Ik ga het voorstellen aan mijn boekenzusters!
VerwijderenHet is alweer een tijdje geleden dat ik het las, maar slaat de afbeelding op de voorkant van het Nederlandstalige boek niet op de jeugd waarin de drie vrienden over daken liepen/sprongen?
BeantwoordenVerwijderen