Hoe leert u?
Kom, eerst weer even een bordschema voor een brokje structuur:
Nu we vandaag de dag levenslang moeten leren (het klinkt bijna als een straf “levenslang”), onze competenties moeten verbreden en constant moeten blijven groeien, vroeg tante zich plotseling af: hoe leer ik eigenlijk?
Stilte! Hier wordt diep en druk nagedacht…
Tenslotte kon tante er niet langer omheen: ze moest wel erkennen dat ze nogal “ivorentorenig” is. Dat wil zeggen: “boekenwurmerig”! Vol plezier nestelt ze zich met een boekje in een hoekje om vervolgens met theoretische bril naar de wereld te kijken. Want vanuit zo’n toren zie je vooral de grote lijnen, en daar houdt tante wel van.
Natuurlijk moet ze af en toe een duik nemen in de praktijk. Maar met enige graagte klimt ze toch keer op keer de ladder weer op. Om uit te zoomen, na te denken, verder te kijken. Ja, best een theorietjes-grietje, die theetante.
Stilte, … hier groeit een nieuw besef!
Want nadat theetante zichzelf vlotjes had geplaatst onder de (theoretische) categorieën van den “denkers” en de “experten”, bedacht ze zich iets. Toen ze een half jaar geleden aan de naaimachine plaatsnam en een eerste lapje stof stikte, heeft ze daar niet eerst een boek over gelezen. Neen, ze klungelde wat, keek wat af van een buurvrouw, vloekte, zuchtte en rommelde. De eerste producten waren …ehm…sympathiek, maar nu vindt ze van zichzelf dat ze in fase 2 is beland (geen idee trouwens hoeveel fasen er zijn).
Kortom: tante leert niet alleen uit theorie, maar ook uit de praktijk. Niet alleen gestructureerd, maar ook experimenterend. Alleen had ze er nog nooit zo bij stilgestaan dat zoiets ook leren was. Want het was vooral leuk.
En zo zal theetante voor de rest van haar dagen de leerladder beklimmen en afdalen. Dan weer op zoek naar de grote lijnen, dan weer vol overgave in het experiment! Nooit de oud om verder te leren, denken we dan!
Maar, hoe leert u eigenlijk het liefste?
Nu we vandaag de dag levenslang moeten leren (het klinkt bijna als een straf “levenslang”), onze competenties moeten verbreden en constant moeten blijven groeien, vroeg tante zich plotseling af: hoe leer ik eigenlijk?
Stilte! Hier wordt diep en druk nagedacht…
Tenslotte kon tante er niet langer omheen: ze moest wel erkennen dat ze nogal “ivorentorenig” is. Dat wil zeggen: “boekenwurmerig”! Vol plezier nestelt ze zich met een boekje in een hoekje om vervolgens met theoretische bril naar de wereld te kijken. Want vanuit zo’n toren zie je vooral de grote lijnen, en daar houdt tante wel van.
Natuurlijk moet ze af en toe een duik nemen in de praktijk. Maar met enige graagte klimt ze toch keer op keer de ladder weer op. Om uit te zoomen, na te denken, verder te kijken. Ja, best een theorietjes-grietje, die theetante.
Stilte, … hier groeit een nieuw besef!
Want nadat theetante zichzelf vlotjes had geplaatst onder de (theoretische) categorieën van den “denkers” en de “experten”, bedacht ze zich iets. Toen ze een half jaar geleden aan de naaimachine plaatsnam en een eerste lapje stof stikte, heeft ze daar niet eerst een boek over gelezen. Neen, ze klungelde wat, keek wat af van een buurvrouw, vloekte, zuchtte en rommelde. De eerste producten waren …ehm…sympathiek, maar nu vindt ze van zichzelf dat ze in fase 2 is beland (geen idee trouwens hoeveel fasen er zijn).
Kortom: tante leert niet alleen uit theorie, maar ook uit de praktijk. Niet alleen gestructureerd, maar ook experimenterend. Alleen had ze er nog nooit zo bij stilgestaan dat zoiets ook leren was. Want het was vooral leuk.
En zo zal theetante voor de rest van haar dagen de leerladder beklimmen en afdalen. Dan weer op zoek naar de grote lijnen, dan weer vol overgave in het experiment! Nooit de oud om verder te leren, denken we dan!
Maar, hoe leert u eigenlijk het liefste?
Reacties
Een reactie posten