Gedeelde smart, gedeelde vreugd?



"Hoera", jubelde de theetante, "de trein heeft weer vertraging!" Net nu het lekker druk is en gezellig donker (en de theekopjes vast reuze honger hebben), i-de-aal! En terwijl de vertraging opliep en de irritatie van de medemens evenzeer, zag tante het licht.

Nu ja, het licht, er borrelde gewoon een klein ideetje boven: niets zo goed voor het groepsgevoel als een gezamenlijke vijand. De Romeinen wisten dat zelfs al (verdeel en heers, weet u nog?). En inderdaad, al snel was tante in gesprek verwikkeld over hoe het toch allemaal kwam en wat het toch allemaal teweeg bracht, ja, ja.

Gedeelde smart, filosofeerde tante ondertussen verder, geeft blijkbaar stof tot conversatie. Is het een trein, is het een fuifzaal of betreft het een dramatisch krijsende baby, of wel erg hard blaffend keffertje: we kijken elkaar betekenisvol aan en voelen meteen verwantschap

Maar, peinsde tante ook, een gedeelde vreugde doet dat veel minder. Zo leidde in haar nabije omgeving de aanleg van een gezamenlijk speeltuintje eerst wel tot samenhang (want het werd keer op keer uitgesteld), maar toen het er eenmaal was, gingen we ieder ons weegs en over tot de dingen van de dag. Gek hoor?

Kortom; we zeuren tegen elkaar over de regen, maar delen onze vreugde over een vrolijk zonnetje niet. Misschien de volgende keer toch gewoon een keertje doen! (of blij zijn als er vertragingen zijn, want dan spreek je nog eens iemand!)

Reacties

Populaire posts